گر چه دور فلک سفله نوازم همه عمر بگمان هنر و فضل مشوش دارد وز کمان ستم چرخ اگر سوی دلم ناوک غم گذرد بیلک آرش دارد ور بدان قصد که قربان کندم ترک فلک گاه و بیگاه میان بسته بترکش دارد نکنم میل بدان کس که مرا دیده و دل از سر جهل پر از آب وز آتش دارد نشود رام فلک و رچه بسی رنج کشد هر که نفسی چو رهی توسن و سرکش دارد سرمه دیده کنم خاک کف پای کسی که نسیم کرمش وقت مرا خوش دارد ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٣٣٣ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93186