مرد دنیا طلب از غایت نادانی خویش ببرد با خود از اینجا چو رود سوزی چند من از آن رندم و قلاش که ناخوش بروم از مقامی که در او دم زده ام روزی چند هر که میراث مرا بیند ازین پس گوید داد بر وارث خود ابن یمین گوزی چند ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٣۵٠ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93203