هر که را داد نعمتی ایزد و او از و نی چشاند و نه چشد ملک الموت را بقا بادا تا ز قهرش بیک نفس بکشد و آنگه آنرا بسان جان از وی بستاند بدیگری بخشد ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٣٧۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93228