صاحبا چون یمین دولت و دین کرد خالی ز مرغ روح قفس زو یتیم و یتیمه ئی دیدم در سرای سپنج مانده و بس چون برفت او ز هر طرف برخاست خاطبانرا بر آن یتیمه هوس خاطبان کفو آن یتیمه نیند تو بفریاد این یتیم برس زانکه تا این یتیم زنده بود ننماید یتیمه روی بکس ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۴٧۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93328