هر که از طاعت بسیار در افتاد بعجب چون عزازیل شود مستحق لعن و تفو گر ته طاعت ما را که گنه چاک ز دست سهل باشد کندش تو بیک لحظه رفو هر گناهی که کند بنده خداوندش اگر نکند عفو مر او را نتوان گفت عفو ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٧٣۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93588