ای فلکقدری که دایم بر بساط حضرتت خسروان عهد را چون بندگان ساید جباه باد زیر پای پیل حادثات افکنده سر هر که طبعش با تو کژ دارد چو فرزین رسم و راه بنده را در وجه خرجی اسب و استر صرف شد اینزمان چون وقت رفتن آمدش زین بارگاه خودتو انصافم بده آخر روا باشد که من رخ براه آرم پیاده میروم از پیش شاه ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ٧۴١ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93594