دی معرف به پیش آصف عهد خواند فصلی ستوده که و مه طمع خام او بر آنش داشت که مگر پخته کرد نان فره خواجه را خود دهن بتحسینش همچو سوفار بود پر از زه گفت ناگه معرف ای خواجه سبحه آفرین ز دست بنه گه گهی نیز میکن احسانی گر چه تحسینت هست ز احسان به ز آنکه دیریست تا مثل زده اند نشود بز بگدگدی فربه ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : قطعات : شمارهٔ ٧۵۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93609