هر کو بسعادتی رسد روزی بیست زانپس بشقاوتش بسی باید زیست بنگر بگل تازه و زوگیر قیاس کاندر پی یک خنده که زد چند گریست ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۳۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93902