از خنده رعد و گریه ابر بهار وقتست جهانرا که شود چون رخ یار سردی مکن ایباد بهاری بگذار تا لاله و کل بشکفد از خاره و خار ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۳۵۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/94124