آن بت که بود رخش بهارو باغی بر چهره نهاد چشم زخمش داغی آن داغ سیاه بر سپیدی رخش چون بر گل تر نشسته دیدم زاغی ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۶۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/94383