ای آنکه میبرد بسفر ناقه ترا محکم نهاد و گشته سولهاش لعل فام چون از در سؤال در آئی بحق حق برگوی چون شد انجمن از جمع با نظام کای بهترین هر که سواره و پیاده رفت بالای خاک چون بشمار آورند نام بت را شکست از تو و از تست راه راست وز تست منجلی شده از حال ما ظلام از ما مگیر بار شفاعت بروز حشر اینست و بس نهایت مطلوب و السلام ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : اشعار عربی : شمارهٔ ۶٣ - ترجمه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/94496