خداوندا بدینحالت من از شکر و ثنا گفتن
نپردازم همی حقا که چیزی دیگر اندیشم
ندانم من که گر حاشا جهد بر دامنت بادی
مرا پروای آن باشد که یک معنی براندیشم
جمالالدین عبدالرزاق : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۱۱۵ - قطعه
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/94788