سر ملک ز جلالت بر استانه ماست که امشب آن ملک ملک جان بخانه ماست سرود ماست که بر آسمان فکنده بساط نشاط چرخ ز بانگ دف و چغانه ماست تمام کون و مکان هست جام صبح ازل که یکدو جرعه درو از می شبانه ماست نشانه نیست از آن شاه بی نشان و ز غیب بهر کمان که زند تیر بر نشانه ماست دو طایریم من و دل ببوستان وصال که لعل و خال رخ دوست آب و دانه ماست ز آب و دانه باغ بهشت وصل شدیم دو شاهباز و خرابات آشیانه ماست بقلب ناسره کثرت اعتماد مکن که گوهر و زر توحید در خزانه ماست هر آنچه هست درین کارگاه کن فیکون نهاده پای بهستی پی بهانه ماست من و تو و تن و جان جهان فناست ولی کسی که زنده بخویشست در میانه ماست فسانه می نشمر داستان ما بغلط که هر چه هست بکون و مکان فسانه ماست تراب میکده و آفتاب چرخ دلیم ز آسمان برین برتر آستانه ماست نشاط و وجد دل ماست در برابر دوست که زهره در طلب و چرخ در ترانه ماست اگر چه هست برون از زمان سرمد و دهر ولی امر ولی والی زمانه ماست جمال کعبه و جاه جوامع ملکوت ز خاک میکده و باده مغانه ماست نصیب غرقه بحر صفاست گوهر عشق که هشق گوهر دریای بیکرانه ماست صفای اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/95144