راز دار دل و عشقست فنم کی گرفتار هواهای تنم فرس عشق بزینست و عنان فارس فحلم و در تاختنم مشتبه کرد بموی تو مرا عشق این موی بود یا که منم یار جان باشد و من جسم نزار دوست باشد تن و من پیرهنم هر کسی را سر سودای کسیست من گرفتار دل خویشتنم آمد از پرده برون بیخود و مست ماه فرخارم و میر ختنم رسن زلف بخم کرده گشود بست و افکند بچاه ذقنم یوسفم در خور زندانم و چاه تا سر زلف تو باشد رسنم شکن اندر شکن از سر تا پای زان سر زلف شکن در شکنم ناخن و سینه من تیشه و کوه من بهامون غمش کوهکنم گر بمیرم شکفاند غم عشق لاله از خاک و شقیق از کفنم خیزد از لعل تو یاقوت روان ریزد از جزع عقیق یمنم خاک فقر تو بود آب حیوه خار عشق تو گل و یاسمنم سفر کوی خرابات فناست عاقبت برد بسوی وطنم بنده فقرم و بافر و شکوه کارفرمای زمین و زمنم من صفایم نه گدای زر و سیم نه گرفتار بفرزند و زنم صفای اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۸۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/95216