تو آن شبرنگ تازی را بمیدان چون برانگیزی عدو را زود بنوردی بدان تیغ بلا گستر باندک روزگارای شه دو چیزم داد بخت تو یکی لفظی خرد رتبت دوم طبعی سخن گستر دقیقی : ابیات پراکنده : شمارهٔ ۱۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/95904