به پیش آتش آهم زبانه ی آتش چنان بود که ز آتش زبانه ی آتش ز دوریت چو کشم آه بیشتر سوزم بلی نسیم بود تازیانه ی آتش درون تربت من چیست غیر خاکستر جز این متاع چه خواهی زخانه ی آتش بیان درد دل خود بهر که کردم، سوخت مگر زبان من آمد زبانه ی آتش چنان به سوختن اندر غم تو خو کردم که دور از آتشم اندر میانه ی آتش ابوالحسن فراهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/96131