کسی که چشم مرا ابر نوبهار گرفت چو دید گریه ی من راه اعتذار گرفت همین بسست مرا اعتبار در کویت که هرکه دیده مرا از من اعتبار گرفت اگر نه روی تو سوزنده تر ز آتش شد پس از چه هندوی زلفت ازو کنار گرفت لبت چو باده خورد خون خلق چشمت را به حیرتم که چرا همچنین خمار گرفت ابوالحسن فراهانی : دیوان اشعار : غزلیات ناتمام : شمارهٔ ۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/96206