رخ برفروز از می و گلگشت باغ کن هر دل که سوز عشق درو نیست داغ کن اکنون که خاست نغمه ی بلبل ز شاخ گل در جام لاله گون می چون چشم زاغ کن دود چراغ مدرسه تا چند ای فقیه جامی بنوش و چهره چو نور چراغ کن تا در چمن گلیست فغانی مرو برون چون گل نماند روی بکنج فراغ کن بابافغانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۴۶۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/96917