گاهی عتاب و گاه ترحم نموده یی گه زهر چشم و گاه تبسم نموده یی با اهل درد جور و جفا کرده یی بناز مهر و وفا باهل تنعم نموده یی شب چون عرق نشسته برویت ز تاب می صد بار خوشتر از مه و انجم نموده یی جان داده ام ز غیرت و از رشک مرده ام خندان چو با رقیب تکلم نموده یی بیداد کم نمی کند آن ترک تندخو ایدل اگر هزار تظلم نموده یی هر جا که از پی تو فغانی کشیده آه مستانه رفته یی و ترنم نموده یی بابافغانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/96974