محیط و نقطه ملت، سوار و مرکب دین خدایگان شریعت درین چه فرماید چو گربه ای سر ده قمری و کبوتر را بقرب هفته ای از تن بقهر برباید ز راه شرع، بحکم قصاص صاحب مرغ دو دست گربه، از تن جدا کند شاید جواب امامی: زهی لطیف سئوالی که طوطی قلمت بگاه نظم بدایع شکر همی خاید ندانمت که، که ای اینقدر همی دانم که از بیان تو آب حیات می زاید نه کم ز گربه ی بید است گربه عیار که مرغ بیند بر شاخ و پنجه نگشاید خدایگان هنر را اگر درین فتوی بخون گربه ز من رخصتی همی یابد چو گر به هیچ غرامت ندارد آن بهتر که دست خویش بخونی چنین نیالاید بقای قمری و عمر کبوتر ار خواهد قرارگاه قفس را بلند فرماید امامی هروی : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۱۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/97213