تا کی زنی ز مشک سیه بر زره گره تا چند ماهرا کشی اندر خم زره ماهی، باختیار، چو ماهی زره مپوش روباز کن ز حلقه مشکین زره گره گردم زند ز زلف تو اندر بر بتان عنبر که هستم از خم آن طره مشتبه بگشا شکنج زلف که با یاد بوی او خاک ره از شمامه ی عنبر به است به گر شادیت ز مرگ امامی است، زنده کرد او را مدیح خواجه تو خوشباش و برمجه امامی هروی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/97253