ای گشته به اسباب غمت جانم شاد از درد تو هرگز دل من سور مباد هر کس که نمیرد چو من اندر پایت او خود نبود زنده که هرگز مزیاد اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة : شمارهٔ ۱۵۵ - الرّضا و التّسلیم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/97448