باد از هوای کوی تو پیغام می دهد جان را به بوی وصل تو آرام می دهد یارب چه دولت است که هر شب سگت مرا بعد از دعای جان تو دشنام می دهد خوش بوست عود لیک به دور خطت خطاست هرکس که دل به نکهت آن خام می دهد آن نیست جم که دور به زیر نگین اوست جم ساقیی ست کاو به کسی جام می دهد گر تحفهٔ غمت به خیالی رسد ز شوق اوّل به مژده حاصل ایّام می دهد خیالی بخارایی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99206