تا ز نسیم رحتمش رایحه یی به ما رسد بر سر راه آرزو منتظریم تا رسد گر کششی نباشد از جاذبهٔ عنایتش در طلب وصال او کوشش ما کجا رسد اهل سلوک سر به سر طالب گنج وحدت اند تا که بپوید این ره و دولت آن که را رسد چون همه را ز جام غم شربت مرگ خوردن است زود بود که این قدح از دگری به ما رسد وه که به شب رسید از او روز خیالی و هنوز تا که چو شمع بر سرش ز آتش دل چه ها رسد خیالی بخارایی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99239