خدا بتان جفا کیش را وفا بخشد ندامت از ستم و توبه از جفا بخشد تو را ز حُسن و ملاحت هر آنچه باید هست ولی طریقهٔ مهر و وفا خدا بخشد کرامتی به از این نیست زاهدا که کریم مرا نیاز و تو را توبه از ریا بخشد ز جور و کین تو باشد که ای رقیب مرا خدای صبر دهد یا تو را حیا بخشد امید و بیم خیالی از این دو بیرون نیست که عشق او کُشدش از فراق یا بخشد خیالی بخارایی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۶۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99255