صبا به تحفه نسیمی که دلگشای آرد شمامه یی ست که ز آن جعد عطرسای آرد اگر نه در پس زانوی محنت آرد سر چگونه پیش برد دل به هرچه رای آرد دل از لب تو به شکر است و آنچنان مجنون که چشم داشت که حقّ نمک به جای آرد وداع کز سر کوی تو درد سر بردیم رسیم باز به خدمت اگر خدای آرد خیالی بخارایی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۹۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99289