تا به روی از دیده اشک لاله گون می آیدم دم به دم از گریهٔ خود بوی خون می آیدم گوییا مسکین دلم در قید زنجیر بلاست کز سرِ زلف تو فریاد جنون می آیدم ای رفیقان کسوت زاهد نه بر قدّ من است بر قد رندی لباس فقر چون می آیدم ناسزا تا گفت با من از درون جان رقیب کافرم گر هرگز از خاطر برون می آیدم با خیالی زلف را در پاکشان منمای بیش فتنه ها بر سر چو زاین بخت نگون می آیدم خیالی بخارایی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۲۸۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99382