فتنه کی از قد موزون تو چالاک تر است باده کی از لب نوش تو طربناک تر است گرچه اهریمن جادوی بسی ناپاکست نتوان گفت زجادوی تو ناپاکتر است گرچه هر جامه که پوشی ببر تو زیباست کسوت ناز ببالای تو چالاکتر است گرچه آلوده بود دامن ما بوالهوسان عشق را دامن تقدیس از این پاکتر است گفتی ای برق جهان سوز بسوزم خاشاک نخل خشکیده ما از همه خاشاکتر است گفتی آشفته اگر خاک شدی اکسیری وه که اکسیر بخاک در تو خاکتر است خاک راه علیم فخر کنم بر افلاک کاستان درش از نه فلک افلاکتر است آشفتهٔ شیرازی : غزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۲۰۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99705