اگر آن ترک سیه چشم بشیراز آید بخت برگشته عشاق زدر باز آید هر که منصور صفت جا بسردار گزید در میان صف عشاق سرافراز آید هر کجا ماه رخی چهره فروزد چون شمع دل سراسیمه چو پروانه به پرواز آید در جنون نیک سرانجام بود چون مجنون هر که در مکتب عشق تو زآغاز آید نشنوی وصف گل الا بچمن از بلبل گرچه هر مرغ در این فصل نواساز آید بهوای گل رویت همه شب مرغ دلم همره مرغ سحرگاه بآواز آید خون بسی خورد دل و کرد نهان قصه عشق می ندانست که چشم ترغماز آید آشفتهٔ شیرازی : غزلیات : شمارهٔ ۳۷۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/99872