« اهوره مزدای . . . » ( سر اغاز کرده 13) اَیریمن َشون ، رد اَشونی را می ستاییم با پتمان ها ، با بند ها ، با زند ، با پرسشها ، با پاسخها ، با دوبار سرودن ، با خوب خواندن از بر خوانده ، با ستایش خوب ستوده . « به دانش خویش . . . » ( بند 2 کرده 14) « اینک آذر. . . » ( بند های 3-1 کرده 16) 1 این پاداش را می ستاییم . این درستی را می ستاییم . این در مان را می ستاییم . این فزایندگی را می ستاییم . این بالندگی را می ستاییم . این پیروزی را می ستاییم که آنچه در میان « اَهونَود گاه » و اَیریمن ایشیه ( از آنچه در میان اَهونود گاه < ایریمن ایشیه آمده منظور سراسر پنج گاهان است ) آمده ، گویای اندیشه نیک ، گفتار نیک و کردار نیک است ؛ ستیهیدن با اندیشه ی بد ، گفتار بد و کردار بد را ؛ جبران اندیشه نادرست ، گفتار نادرست و کردار نادرست را. 2 بخش ایریمن ایشیه را می ستاییم . ما می ستاییم هات ها ، پتمان ها، واژ] ها و بند های ایریمن ایشیه را چه خوانده ، چه باژ گرفته ، چه سروده ، چه ستوده . « ینگهه هاتم . . . » 3 من نماز اَشه می گزارم. « اَشم وُ هو . . . » دیوان را نکوهش می کنم . من خستویم که مزدا پرست ، زرتشتی ،دیو ستیز و اهورایی کیشم . . . ( بند 1 یس . 13) راه یکی است وآن راه اَشه است ؛ همه ی دیگر راهها بیراهه است (یس .72 بند 11زیر.) زرتشت : جلد دوم کتاب اوستا : ویسپرد : کرده بیست و چهارم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/999039