✨﷽✨
🌼شیعیان دوران غیبت امام زمان چه خصوصیاتی دارند که رسول خدا فرموده اند، آنها برادران من هستند؟
✍️ امام باقر علیه السلام فرمودند :روزی پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم در حضور گروهی از اصحاب خود فرمودند : خدایا برادران مرا به من نشان ده! و این جمله را دو بار فرمودند.
اصحاب حضرت گفتند: ای رسول خدا آیا ما برادران شما نیستیم؟! فرمود: خیر، شما اصحاب من هستید. برادران من قومی هستند در آخرالزمان ؛ که به من ایمان می آورند و حال آنکه هرگز مرا ندیده اند! خداوند آنها را به اسم خود و پدرانشان به من معرفی کرده است...
💥 ثابت ماندن يكى از آنها بر دين خود ، از صاف كردن و کَندن خارهای درخت قَتاد (که خارهای سختی دارد) با دست در شب ظلمانى ، دشوارتر است. و يا مانند كسى است كه پاره اى از آتش چوب درخت «غَضا» (درختى است كه چوب آن از سخت ترين چوبهاست و آتش آن مدت زمانى می ماند و خاموش نمی شود) را در دست نگاه دارد. آنها چراغهاى شب تار می باشند ، خداوند متعال آنان را از هر فتنه تيره و تاریک نجات می دهد.
📚بحار الأنوار ،ج۵۲، ص۱۲۳ و ۱۲۴
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود:
«من اراد ان یدخله الله عزّوجلَّ فی رحمته و یسکنه جنَّته فلیحسن خلقه … و لیرحم الیتیم.» کسی که بخواهد مشمول رحمت خداوند گردد و وارد بهشت شود… باید نسبت به یتیمان دلسوز و مهربان باشد.
پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود:
«اتحبُّ ان یلین قلبک و تدرک حاجتک؟ ارحم الیتیم و امسح رأسه و أطعمه من طعامک یلین قلبک و تدرک حاجتک.» آیا دوست داری دلت نرم و آرزویت برآورده شود؟ (آنگاه فرمود:) بر یتیم ترحّم کن و دست محبّت بر سر او بکش و از غذای خود به او بخوران تا قلبت نرم و حاجتت روا گردد.
«لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَهِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکِینَ» نیکی (تنها) این نیست که به هنگام نماز صورت خود را به سوی مشرق و مغرب کنید بلکه نیکوکار کسی است که به خدا و روز رستاخیز و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورد و مال خود را با تمام علاقه ای که به آن دارد به خویشاوندان و یتیمان و از کارافتادگان و … انفاق کند… .
امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ فرمود:
«ما من مؤمن و لا مؤمنه یضع یده علی رأس یتیمٍ ترحّماً الّا کتب الله له بکلّ شعره مرَّت یده علیها حسنه.»هر مرد و زن باایمانی که از روی مهربانی دست خود را روی سر یتیمی بکشد خدای متعال به عدد هر مویی که دست خود را روی آن می گذارد یک ثواب برای او می نویسد.
ثواب ساکت کردن یتیم
ناراحتی کودکان یتیم چندان مهم است که پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ می فرماید:
«… اذا بکی الیتیم وقعت دموعه فی کفَّ الرَّحمن و یقول تعالی: من ابکی هذا الیتیم الذی واریت والده فی التّراب من اسکته فله الجنَّه.»… هرگاه کودک یتیمی گریه کند اشکهای او در کف پر مهر و محبّت خداوند رحمان می ریزد و خدای تعالی می فرماید: چه کسی این یتیمی که پدرش را از دست داده (و اکنون زیر خاک آرمیده) به گریه درآورده است؟ هر کس او را آرام کند بهشت از آن اوست (:پاداش او بهشت است).
در حدیثی دیگر فرمود:
هنگامی که کودک یتیم گریه می کند عرش خدا به لرزه در می آید. خداوند به فرشتگانش می فرماید: ای ملائکه من! چه کسی این یتیم را که پدرش در خاک پنهان شده است به گریه درآورد؟ ملائکه می گویند: خدایا! تو آگاه تری. خداوند میفرماید: ای ملائکه من! شما را گواه می گیرم که هر کس گریه او را خاموش و قلبش را خشنود کند من روز قیامت او را خشنود خواهم کرد.
*✨ چهار نعمتی که بهتر است ✨*
*✨ هر روز صبح یاد کنیم ✨*
*🌿اَلحَمدُ للهِ الَّذِی عَرَّفَنِی*
*نَفسَهُ وَلَم یَترُکنِی عُمیانَ القَلب*
ستایش خدا را که خود را به من شناساند ومرا کوردل نگذاشت.
*🌿اَلحَمدُ للهِ الَّذِی جَعَلَنِی*
*مِن أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلی اللهُ عَلَیهِ وَآلِه*
ستایش خدا را که مرا از امت حضرت محمّد صلی الله علیه و آله قرار داد.
*🌿اَلحَمدُ للهِ الُّذِی جَعَلَ رِزقِی فِی یَدَیهِ وَ لَم یَجعَل رِزقِی [وَ لَم یَجعَله] فِی أَیدِی النَّاس*
ستایش خدا را که روزیم را در دست خودش قرار داد و آن را در دست مردم ننهاد.
*🌿اَلحَمدُ للهِ الَّذِی سَتَرَ ذُنُوبِی وَ عُیُوبِی [سَتَر ذَنبی] وَ لَم یَفضَحنِی بَینَ الخَلائِق*
ستایش خدا را که گناهانم وعیوبم را پوشاند و مرا در میان مردم رسوا نکرد.
🌟حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام 🌟
🌾هر کس از پیروان ما هر روز این چهار حمد را بخواند خداوند او را سه چیز کرامت فرماید:
اول ؛ عمر طبیعی
دوم ؛ مال و جمعیت بسیار
سوم ؛ با ایمان از دنیا رفتن و بی حساب داخل بهشت شدن
معنای ذکر الحمدلله کما هو اهله چیست؟
. «الْحَمْدُ لِلَّهِ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ» یعنی حمد( کل الحمد و آنچه که به نام حمد است) مخصوص خداوند است، آنطور که خدا اهلیت برای حمد دارد( آنطور که خداوند شایسته حمد است)، که عجز و ناتوانی ما را می رساند.
در روایت امام صادق(ع) فرمود:
اگر کسی با این جمله خدا را حمد و ستایش کند، یعنی ملائکه آسمان مشغول نوشتن ثواب این جمله میشوند، هرچه مینویسند میبینند، نمیتوانند. یعنی از پس آن برنمیآیند. «شَغَلَ کُتَّابَ السَّمَاء» نویسندههای آسمان که میلیون میلیون هستند، مشغول نوشتن میشوند، نمیتوانند. آنوقت به خدا میگویند:
خدایا ما عاجز هستیم. چه کنیم؟ ما هرچه مینویسیم میبینیم باز هم حقش ادا نشده است.
چون ما حمد را مطابق اهلیت خدا ارائه میدهیم. ثوابش هم بینهایت میشود. خدای متعال میفرماید: «اکْتُبُوهَا کَمَا قَالَهَا عَبْدِی وَ عَلَیَّ ثَوَابُهَا» شما نمیتوانی ثواب این جمله را بنویسید، عین همین جمله را در پرونده عمل او بنویسید، ثوابش با من است.
(وسایلالشیعه/ج7/ص173)