گرفته گنبد ویرانه چشم زائر را و غرق غربت غم کرده هر مجاور را نشست از حرمت خاک سرد بر سر شهر گرفت خاک عزا چهره‌ی معابر را چه قدر کفتر بی خانمان برایت ماند... قفس شده‌ست زمین، دسته‌ی مهاجر را دوباره مرثیه شد غصه‌های سنگینت شکست حرف غمت قامت منابر را زبان شعر به لکنت رسید در این بیت غمت گرفت گلوگاه شعر شاعر را اگر چه حال من و شعر رو به ویرانی‌ست ولی تحمل کن این دو بیت آخر را شکستِ قافیه‌هایم فدای گنبد تو شکسته است غبارِ نبودنش دل را! و شاعری که تهی دست از مضامین است نوشته از تو که باشد گدای سامرّا #محمد_هادی_علی_بابایی #اشعار_سال_روز_شهادت_امام_هادی_النقی_علیه_السلام 🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹 http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7