من همان عاشق دلباخته ی دیرینم واله و شیفته و بیدل و مهر آیینم می رسد باز شمیم نفست از ره دور صبحگاهان که گل از باغ دعا می چینم شب من بی تو دراز است ولی منتظرم به تماشای طلوع رخ تو بنشینم نیستی در برم اما به خداوند قسم هر کجا می نگرم باز تو را می بینم منم و حسرت دیدار تو و شام سیاه منم و درد فراق و غم و یک عمر تباه کاسه ی چشم اگر چه ز فراقت خشکید باز با دیده ی باران زده و چشم به راه می سپارم دل دیوانه به هنگام سحر به نسیمی که ز کوی تو وزد گاه به گاه آفتاب رخت از بام برآید ای کاش تا که در پرتو رخسار تو گیریم پناه به نگاهی دل بیمار مرا درمان کن رحم آخر به من بی سر و بی سامان کن من اسیر شب ظلمانی هجران توام طاقتم رفت ،  رهایم ز غم هجران کن دم صبح است بیا موعد دیدار رسید جرعه ای شادی و لبخند مرا مهمان کن ز کنار من دلباخته یکدم بگذر روی بنما و بنای غم دل ویران کن @shearhayeziba #محسن_خانچی