آتشی زد
#شب هجرم به
#دل و
#جان که مپرس
آن چنان سوختم از آتش هجران که مپرس
گله ئی کردم و از یک گله بیگانه شدی
آشنایا
#گله دارم ز تو چندان که مپرس
مسند مصر ترا ای مه
#کنعان که مرا
ناله‌هائی است در این کلبه
#احزان که مپرس
سرونازا گرم اینگونه کشی پای از سر
منت آنگونه شوم دست به دامان که مپرس
گوهر
#عشق که دریا همه
#ساحل بنمود
آخرم داد چنان تخته به
#طوفان که مپرس
#عقل خوش گفت چو در پوست نمی‌گنجیدم
که دلی بشکند آن پسته
#خندان که مپرس
#بوسه بر
#لعل لبت باد حلال خط سبز
که پلی بسته به سر چشمه حیوان که مپرس
این که
#پرواز گرفته است همای شوقم
به هواداری سرویست خرامان که مپرس
دفتر عشق که سر خط همه
#شوق است و امید
آیتی خواندمش از یاس به پایان که مپرس
شهریارا دل از این سلسله مویان برگیر
که چنانچم من از این جمع پریشان که مپرس
#شهریار
🦋🌵
