👈مخصوص اول مجلس دنیا پُر است از نفحات نوای تو لبیک یاحُسَین، به سوز صدای تو بر نیزۀ غریبی اگر تکیه داده ای عالم شنید، تا به قیامت ندای تو عالم اگر برای غمت گریه ها کند جبران نمی شود نَمی از گریه های تو مهدی برای داغِ تو خیمه نشین شده غیبت ادامه ایست، از آن ماجرای تو صُوتُ الحزینِ خواهر مظلومه اَت، حسین در حنجرِ زمان شده، صوتِ رَسای تو

👈مخصوص اول مجلس ترسم که اشک در غم ما پرده‌ در شود وین راز سر به مهر، به عالم سَمَر شود گویند سنگ، لعل شود در مقام صبر آری شود ولیک به خون جگر شود از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان باشد کز آن میانه یکی کارگر شود ای جان حدیث ما، بر ِدلدار بازگو لیکن چنان مگو که صبا را خبر شود از کیمیای مِهر تو، زَر گشت روی من آری به یُمن لطف شما خاک، زَر شود در تنگنای حیرتم از نخوت رقیب یا رب مباد آن که گدا معتبر شود بس نکته غیر حُسن بباید که تا کسی مقبول طبع مردم صاحب نظر شود این سرکشی که کنگرۀ کاخ وصل، راست سرها بر آستانۀ او خاک در شود حافظ چو نافۀ سر زلفش به دست توست دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود ✍حافظ

👈مخصوص اول مجلس چرا نه در پی عزم دیار خود باشم چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم به شهر خود روم و شهریار خود باشم ز محرمان سراپردۀ وصال شوم ز بندگان خداوندگار خود باشم چو کار عمر نه پیداست باری آن اَولی که روز واقعه پیش نگار خود باشم بُود که لطف ازل رهنمون شود حافظ وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم ✍حافظ

👈مخصوص اول مجلس هزار جهد بکردم که یار من باشی مراد بخش دل بی‌قرار من باشی چراغ دیدۀ شب زنده دار من گردی انیس خاطر امیدوار من باشی شبی به کلبۀ احزانِ عاشقان آیی دمی انیس دل سوگوار من باشی من این مراد ببینم به خود که نیم شبی به جای اشک روان در کنار من باشی من ار چه حافظ شهرم جُوی نمی‌ارزم مگر تو از کرم خویش یار من باشی ✍حافظ

👈مخصوص اول مجلس بی مهر رخت روز مرا نور نماندست وز عمر، مرا جز شب دیجور نماندست هنگام وداع تو ز بس گریه که کردم دور از رُخ تو چشم مرا نور نماندست صبر است مرا چارۀ هجران تو لیکن چون صبر توان کرد که مقدور نماندست؟ در هجر تو گر چشم مرا آب روان است گو خون جگر ریز که معذور نماندست حافظ ز غم از گریه نپرداخت به خنده ماتم زده را داعیۀ سور نماندست ✍حافظ

👈مخصوص اول مجلس هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند تا ابد سر نکشد و ز سر پیمان نرود هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است برود از دل من وز دل من آن نرود آن چنان مهر توأم در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل و از جان نرود گر رود از پی خوبان دل من معذور است درد دارد چه کند کز پی درمان نرود ✍حافظ

👈مخصوص اول مجلس سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت تنم از واسطۀ دوری دلبر بگداخت جانم از آتش مِهر رُخ جانانه بسوخت سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت آشنایی نه غریب است که دلسوز من است چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت ✍حافظ

✍مخصوص اول مجلس الا یا ایها الساقی اَدِر کأسا و ناولها که عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکل‌ها مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ مَتی ما تَلقَ مَن تَهوی دَعِ الدُّنیا وَ اَهمِلها ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بُوَد که گوشۀ چشمی به ما کنند دردم نهفته به، ز طبیبان مدّعی باشد که از خزانۀ غیبم دوا کنند گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار صاحب دلان حکایت دل خوش ادا کنند حافظ دوام وصل میسر نمی‌شود شاهان کم التفات به حال گدا کنند ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان لب بگشا که می‌دهد لعل لبت به مرده جان آنکه به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌رود گو نفسی که روح را می‌کنم از پی‌اش روان ای که طبیب خسته‌ای روی زبان من ببین کاین دم و دود سینه‌ام بار دل است بر زبان بازنشان حرارتم زآب دو دیده و ببین نبض مرا که می‌دهد هیچ ز زندگی نشان ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم که من ِدلشده این ره نه به خود می‌پویم در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم من اگر خارم و گر گل چمن آرایی هست که از آن دست که او می‌کشدم می‌رویم دوستان، عیب من بی‌دل حیران مکنید! گوهری دارم و صاحب نظری می‌جویم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخرمجلس ما بدین در، نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم از بد حادثه این جا به پناه آمده‌ایم رهرو منزل عشقیم و ز سرحدّ عدم تا به اقلیم وجود، این همه راه آمده‌ایم لنگر حلم تو ای کشتی توفیق کجاست که در این بحر کرم، غرق گناه آمده‌ایم آبرو می‌رود ای ابر خطاپوش ببار که به دیوان عمل نامه سیاه آمده‌ایم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس خُرّم آن روز کز این منزل ویران بروم راحت جان طلبم وز پی جانان بروم دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت رَخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم چون صبا با تن بیمار و دل بی‌طاقت به هواداری آن سرو خرامان بروم در ره او چو قلم گر به سرم باید رفت با دل زخم کش و دیدۀ گریان بروم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم و اندر این کار، دل خویش به دریا فکنم از دل تنگ گنهکار، برآرم آهی کآتش اندر گنه آدم و حوّا فکنم مایۀ خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم حافظا تکیه بر ایام چو سهو است و خطا من چرا عشرت امروز به فردا فکنم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس مژدۀ وصل تو کو کز سر جان برخیزم طایر قدسم و از دام جهان برخیزم یا رب از ابر هدایت برسان بارانی پیشتر زانکه چو گردی ز میان برخیزم روز مرگم نفسی مهلت دیدار بده تا چو حافظ ز سر جان و جهان برخیزم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس نماز شام غریبان چو گریه آغازم به مویه‌های غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس ای غایب از نظر به خدا می‌سپارَمَت! جانم بسوختی و به دل دوست دارَمَت تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک باور مکن که دست ز دامن، بِدارَمَت بارم ده از کرم، سوی خود، تا به سوز دل در پای، دم به دم گهر از دیده بارَمَت ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس زین چمن سایۀ آن سرو روان ما را بس یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم دولت صحبت آن مونس جان ما را بس از در خویش خدا را به بهشتم مفرست که سر کوی تو از کَون و مکان ما را بس ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است ببین که در طلبت حال مردمان چون است چگونه شاد شود اندرون غمگینم به اختیار که از اختیار بیرون است ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس هرکس که ندارد به جهان مهر تو در دل حقّا که بُود طاعت او ، ضایع و باطل برداشتن از عشق تو دل ، فکر مُحال است ازجان خود آسان بُود از عشق تو مشکل ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند همدم گل نمی‌شود یاد سمن نمی‌کند دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود جان به هوای کوی او خدمت تن نمی کند ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کُشت گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد؟ گفتا مگوی با کس تا وقت آن درآید گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد گفتا خموش حافظ کاین غصّه هم سر آید ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس ای خُرّم از فروغ رُخَت لاله زار عمر بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست کاندر غمت چو برق بِشُد روزگار عُمر این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر در هر طرف ز خیل حوادث کمین‌گهی است زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر حافظ سخن بگوی که بر صفحۀ جهان این نقش مانَدَ از قلمت یادگار عمر ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع روز و شب خوابم نمی‌آید به چشم غم پرست بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع رشتۀ صبرم به مقراض غمت ببریده شد همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع گر کُمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست این دل زارُ نزار اشک بارانم چو شمع در شب هجران مرا پروانۀ وصلی فرست ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع بی جمالِ عالم آرای تو روزم چون شب است با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع همچو صبحم یک نفس باقی‌است با دیدار تو چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین تا منوّر گردد از دیدارت ایوانم چو شمع آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس زبان خامه ندارد سر بیان فراق وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق دریغ، مدت عمرم که بر امید وصال به سر رسید و نیامد به سر زمان فراق سری که بر سر گردون به فخر می‌سودم به راستان که نهادم برآستان فراق چگونه باز کنم بال در هوای وصال که ریخت مرغ دلم پر در آشیان فراق کنون چه چاره که در بحر غم به گردابی فتاد زورق صبرم ز بادبان فراق بسی نماند که کشتیِ عمر، غرقه شود ز موج شوق تو در بحر بی‌کران فراق اگر به دست من افتد فراق را بکُشم که روز هجر سیه باد و خان و مان فراق رفیق خِیل خیالیم و همنشین شکیب قرین آتش هجران و هم قران فراق چگونه دعوی وصلت کنم به جان که شده‌ است تنم وکیل قضا و دلم ضمان فراق ز سوز شوق، دلم شد کباب، دور از یار مدام خونِ جگر می‌خورم ز خوان فراق فلک چو دید سرم را اسیر چنبر عشق ببست گردن صبرم به ریسمان فراق به پای شوق گر این ره به سر شدی حافظ! به دست هجر ندادی کسی عنان فراق ✍حافظ

👈مخصوص اول و آخر مجلس ای قصۀ بهشت ز کویت حکایتی شرح جمال حور ز رویت روایتی انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای آب خضِر ز نوش لبانت کنایتی هر پاره از دل من و از غُصه قِصه‌ای هر سطری از خصال تو از رحمت آیتی در آرزوی خاکِ در یار سوختیم یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی ای دل به هرزه دانش و عمرت به باد رفت صد مایه داشتی و نکردی کفایتی بوی دل کباب من آفاق را گرفت این آتش درون بکند هم سرایتی در آتش ار خیال رُخش دست می‌دهد ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی دانی مراد حافظ از این درد و غُصّه چیست از تو کرشمه‌ای و ز خسرو عنایتی ✍حافظ

⚫️زمزمۀ امام زمانی محرم⚫️ اگر چه رو سیاه کلّ عالمینم گریه کنِ مجالس جدّت حسینم دارم به یاد کربلا تو روضه ها ناله به همراه بکاء تو روضه ها سیاهی لشگرم آقا تو روضه ها بیا با سوز نینوا گریه کنیم به یاد دشت کربلا گریه کنیم برا حسین ِ سر جدا گریه کنیم یابن الحسن... آقا شنیدم جدّت و لب تشنه کشتن تو قتلگاه با ضرب تیغ و دشنه کشتن ای لالۀ پرپر حسین یا ثارالله ای کشتۀ بی سر حسین یا ثار الله نورِ دلِ مادر حسین یا ثار الله تا به اَبَد ذکر لبی یا ثار الله دار و ندار زینبی یا ثارالله ای زینت دوش نبی یا ثار الله آقام حسین آقام حسین آقام حسین۳ #امام_زمان_عج #شعر_و__سبک_مداحی #آموزش_مداحی #مرثیه #شعر_مداحی #زمزمه_های_امام_زمانی_محرم

زمزمه ی امام زمانی عج

🕳مرثیه ی شب اول محرم🖤 *دستورات امام رضا (سلام الله علیه) به ریّان بن شبیب برای رسیدن به عالی ترین درجات* 🔻... يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنَّ اَلْمُحَرَّمَ هُوَ اَلشَّهْرُ اَلَّذِي كَانَ أَهْلُ اَلْجَاهِلِيَّةِ يُحَرِّمُونَ فِيهِ اَلظُّلْمَ وَ اَلْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ اَلْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لاَ حُرْمَةَ نَبِيِّهَا لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا اَلشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ اِنْتَهَبُوا ثَقَلَهُ فَلاَ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ اَلْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً مَا لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ شَبِيهُونَ وَ لَقَدْ بَكَتِ اَلسَّمَاوَاتُ اَلسَّبْعُ وَ اَلْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى اَلْأَرْضِ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ أَرْبَعَةُ آلاَفٍ لِنَصْرِهِ فَلَمْ يُؤْذَنْ لَهُمْ فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ يَقُومَ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَيَكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ يَا لَثَارَاتِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ اَلْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اَللَّهِ عَلَيْهِ أَمْطَرَتِ اَلسَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ بَكَيْتَ عَلَى اَلْحُسَيْنِ حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلاً كَانَ أَوْ كَثِيراً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لاَ ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ اَلْحُسَيْنَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ اَلْغُرَفَ اَلْمَبْنِيَّةَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعَ اَلنَّبِيِّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَالْعَنْ قَتَلَةَ اَلْحُسَيْنِ يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ اَلثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَقُلْ مَتَى ذَكَرْتَهُ يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً يَا اِبْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي اَلدَّرَجَاتِ اَلْعُلَى مِنَ اَلْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ اِفْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلاَيَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلاً أَحَبَّ حَجَراً لَحَشَرَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَعَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ. ...اى پسر شبيب! همانا محرم ماهى است كه اهل جاهليت در آن ظلم و كشتار را حرام مى‌دانستند. لكن اين امت حرمت آن را نشناخت و حرمت پيامبرش را نگاه نداشت و در اين ماه ذريۀ پيامبرش را كشتند و زنانش را اسير و اموالش را غارت كردند. خداوند هرگز ايشان را نيامرزد. اى پسر شبيب! اگر اهل گريستن هستى، بر حسين بن على بن ابى طالب سلام الله علیهما گريه كن، همانا او ذبح شد، چون قوچى كه او را بكشند و همراه او هيجده نفر از مردانى كشته شدند كه در زمين شبيه نداشتند و همانا آسمان‌هاى هفتگانه و زمين‌ها براى قتل او گريستند. همانا چهار هزار فرشته براى يارى او آمدند، پس به ايشان اذن نداد و ايشان همواره نزد قبر او محزون و خاك‌آلود هستند تا هنگامى كه قائم سلام الله علیه قيام فرمايد و از انصار او باشند و شعار ايشان يا لثارات الحسين است. اى پسر شبيب! همانا پدرم از پدرش از جدش روايت فرمود كه هنگامى كه جدم حسين سلام الله علیه كشته شد، آسمان خون باريد و خاك سرخ. اى پسر شبيب! اگر بر حسين گريستى تا جايى كه اشك بر گونه‌ات روان شد، خداوند همۀ گناهان تو را می آمرزد، كوچك و بزرگ، و كم و زياد. اى پسر شبيب! اگر خوشحال مى‌شوى كه خدا را ملاقات كنى در حالى‌كه گناهى بر گردن تو نباشد، حسين سلام الله علیه را زيارت كن. اى پسر شبيب! اگر خوشحال مى‌شوى كه در خانه بهشتى با پيامبر همنشين گردى، قاتلين حسين را لعنت كن. اى پسر شبيب! اگر خشنود مى‌شوى كه ثواب شهداى همراه حسين سلام الله علیه را داشته باشى، هرگاه ياد او كردى بگو: ”يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً اى كاش با شما بودم،پس فوز فراوان مى‌بردم“ اى پسر شبيب! اگر بودن با ما در درجات بالاى بهشت تو را خوشحال مى‌كند، از حزن ما محزون باش و از خوشى ما خوشحال و بر تو باد ولايت ما، همانا اگر مردى سنگى را دوست داشته باشد، خدا او را در روز قيامت با آن سنگ محشور مى‌سازد. ______________ 📚کتاب عيون أخبار الرضا عليه السلام، تألیف شیخ صدوق ج ۱، ص ۲۹۹ #شعر_و_سبک_مداحی #آموزش_مداحی #مرثیه_های_شب_اول_محرم

مسابقه مداحی《نو نوا》 به داوری: حاج محمودتاری آقای محمدجواهری فکور دکترحاج مجیدطاهری پخش: هرشب از رادیو صبا، ساعت۲۰ به مدت سی دقیقه(قابل پخش از رادیو نمای تلویزیون)