🎵 اجرای #خصوصی ویژه شب #یلدا | 30 آذر 1356 🎤آواز : استاد #محمدرضا_شجریان 🎻ویلن : استاد #حبیب_اله_بدیعی 🔹نی : استاد #محمد_موسوی 🔸تنبک :؟ 🎶دستگاه : #سه_گاه 📝شعر : #حافظ 🍃🌹🍃🌾🌸🌾🍃🌹🍃 🆔 @shervamusiqiirani

💐 #یک_شاخه_گل : 361 ✅اساتید : آواز : #ایرج 🎻ویلون : #حبیب_اله_بدیعی 🔸تار : #لطف_اله_مجد 🔹سنتور : #مجید_نجاحی 🔸تنبک : #امیر_ناصر_افتتاح 🎶دستگاه: #سه_گاه 📝غزل آواز: #عراقی 🍃🌷🍃🌾🌺🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

از بین چهار آواز بیات ترک،دشتی،ابوعطا،افشاری، که همگی از متعلقات دستگاه شور می باشند، #دشتی آوازی غمناک بوده و بسیاری از نغمه های محزون و غم انگیز با این آواز بیان شده است،هر چند خلاقیت بعضی اساتید مانند زنده یاد روح الله خالقی باعث خلق آثاری حماسی چون تصنیف ای ایران شده است،تصنیفی که رنگی از غم را در آن نمی توان یافت و مانند تصنیف هایی که در چهارگاه ساخته می شود شور و حال حماسی دارد،اما به غیر از برخی تصانیف این چنینی که با خلاقیت هر چه تمام تر آهنگساز تصنیفی متفاوت با آنچه از آواز دشتی انتظار می رود خلق شده، اکثر تصنیف های دشتی و تقریبا تمامی ساز و آوازهای دشتی که توسط اساتید بزرگ موسیقی ایرانی اجرا شده بسیار غم انگیز است. استاد ایرج در برنامه برگ سبز شماره 127 یکی از شاهکارهای آواز دشتی را خلق نموده، آوازی که در این برنامه به سمع می رساند متفاوت با بقیه آوازهای دشتی ایرج است،استاد مانند گلهای رنگارنگ شماره 534 و531 که از شش دانگ صدای خود استفاده کرده، در این برنامه زیبا از شش دانگ صدای خود استفاده نکرده و نیمی از صدای ایرج در این آواز ،به خوبی توانسته توقعات شنونده موسیقی ایرانی و دوستدار صدای ایرج را برآورده سازد. برگ سبز شماره 127 آوازی بسیار لطیف،گوش نواز،آرامش بخش و عرفانی در مایه دشتی است که تقدیم طرفداران استاد بی همتای آواز ایران می گردد. وبلاگ استاد ایرج 🍃 #برگ_سبز :127 ✅ اساتید : 🎤آواز : #ایرج 🎹 پیانو : #مرتضی_محجوبی 🎻ویلون : #حبیب_اله_بدیعی 🔹تار: #جلیل_شهناز و #فرهنگ_شریف 🎶مایه: #دشتی 📝غزل آواز: #فروغی_بسطامی 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

🎵💐 #گلهای_تازه : 116 ✅اساتید : 🎤خواننده : #ایرج 🎻ویلن : #حبیب_اله_بدیعی 🔹سنتور : #منصور_صارمی 🔸تنبک : #جهانگیر_ملک 🎶دستگاه: #ماهور 📝 شعر : #سعدی 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

🎵 #دل_انگیزان ✅ اساتید : 🎤 خواننده : #محمد_رضا_شجریان 🎻 ویلون : #حبیب_اله_بدیعی 🔸سنتور : #رضا_ورزنده 🔹تنبک : #جهانگیر_ملک 🎶دستگاه : #ماهور 📝 شعر : #سعدی 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷 🆔 @shervamusiqiirani

🎵 #تکنوازان_برنامه : 498؟ 💠 اساتید : 🎻 ویلن : #حبیب_اله_بدیعی 🔸سه تار : #احمد_عبادی 🔹 تمبک : #جهانگیر_ملک 🎶دستگاه : #ماهور ✅ معرفی : ندارد ولی تاکنون شنیده نشده ✅ کیفیت : مطلوب که توسط دوست عزیز اقای یوسفی از رادیو ضبط شده با سپاس از کانال موسیقی گلها در تلگرام 🍃🌷🍃🌾🌺🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

🎵 #تکنوازان_برنامه : 500 💠 اساتید : 🎻ویولن : #حبیب_اله_بدیعی 🔸سنتور : #فضل_اله_توکل 🔹تنبک : #جهانگیر_ملک 🎶دستگاه : #سه_گاه 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

6) ویلن : #حبیب_اله_بدیعی ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 ای همه هستی من از آن تو جان و دلم بسته پیمان تو عشق به سرحد جنونم كشد این دل دیوانه به خونم كشد ای كه به دام تو اسیرم اسیر لذت دیوانگی ازمن مگیر #هما_میرافشار 🌺 🍂🌺🍂 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 ✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🆔 @shervamusiqiirani

چهارم فروردین سالروز تولد : استاد #حبیب_اله_بدیعی 🆔 @shervamusiqiirani

#زندگینامه_هنرمندان : استاد #حبیب_اله_بدیعی او موسیقیدان برجسته ایرانی، آهنگساز و ویلونیست،فرزند علی محمد(دوتار می نواخت) در چهارم فروردین ۱۳۱۲ در سرزمین همیشه بهار هنرپرور و مردخیز مازندران درشهرستان “سواد كوه” روستای ازانده در كانونی گرم و با محبت و در آغوش پدر و مادری كه برای هنر و هنرمند احترامی خاص قائل بودند تولد و پرورش یافت. دو ساله بود كه پدرش “سواد كوه” را ترك و در شهر ساری اقامت گزید و به كار فلاحت و تجارت پرداخت.هنوز هشت بهار از سن حبیب نگذشته بود كه همراه خانواده ی خود به تهران آمد و مقیم این شهر شد. در ساری برادر بزرگ حبیب برای خود ویلنی تهیه كرده و نزد یك نوازنده ی ارمنی به فراگرفتن ویلن مشغول می شود ولی بعد از دو سال از ادامه ی كار خسته شده و نواختن ویلن را ترك می كند.در این زمان حبیب گهگاهی بدون اجازه و دور از چشم برادر مشتاقانه دستی به آرشه ی ویلن برده و نغمات دلنشینی به گوش می رساند.این عمل از دید برادر مكتوم نماند و وقتی علاقه ی شدید او را نسبت به موسیقی می بیند ویلن را به او هدیه می كند. پدر و مادرش كه به تعلیم و تربیت وی مانند سایر اولادان خود بی نهایت علاقمند بودند بر تحصیلات او نظارت دقیق داشتند و او تا اخذ لیسانس از دانشكده ی علوم تمام مراحل تحصیلی را با موفقیت به پایان رسانید. سال ۱۳۲۶ بود كه حبیب نوجوان پس از مدتی تمرین نزد خود به كلاس آقای “مفخم پایان” می رود و از ایشان كسب فیض می كند.دكتر لطف اله مفخم پایان یكی از شاگردان خوب و باوفای استاد ابوالحسن صبا بود چنانكه اغلب ردیفهای استاد به خط و اهتمام این هنرمند نوشته و چاپ شده است.وی مدت سه سال حبیب اله بدیعی را در فراگیری ردیفهای صبا تعلیم می دهد.بدیعی رفته رفته چنان پیشرفتی در كار موسیقی حاصل می كند كه در سال ۱۳۲۹ یعنی پس از چهار سال نوازندگی به عنوان سولیست در برنامه ی رادیو ارتش به نواختن ویلن مشغول می شود.بعد از دو سال در واقع در سال ۱۳۳۱ به كلاس استاد ابوالحسن صبا می رود و مدت دو سال از محضر او كسب فیض كرده و دوره ی تكمیلی آوازها را نزد او به پایان می رساند.در همین زمان كه نزد استاد صبا به فراگیری مشغول بود مدت دو سال نیز نزد یكی از اساتید موسیقی كلاسیك خارجی به نام “جینگوزیان” كه از ارامنه ی قفقاز بود دوره می بیند. بدیعی علاقه ی وافری به موسیقی اصیل و سنتی ایران دارد و اعتقاد او بر این است كه موسیقی ملی هر كشور نماینده ی اعتلاء روح آن ملت است و اگر بخواهند استقلال و همبستگی ملتی را از او بگیرند اول موسیقی و فرهنگ و ادبیات آن كشور را تسخیر می كنند بعد به سراغ سایر نشانه های ملی آن كشور می روند اما فرهنگ و ادبیات و موسیقی ملی ایران همانگونه كه ناملایمات تاریخی و حملات وحشیانه ی مغول و بعضی از اقوام دیگر را پشت سر گذاشته در برابر این تهاجمات مردانه ایستادگی كرده و از این پس نیز به اتكاء فرهنگ پر بار خود راه آینده را در نوردیده و میراث های فرهنگی خویش را پشتوانه ی همت خود قرار می دهد. حبیب اله بدیعی در نواختن دستگاهها و گوشه های آواز قدرت و توانایی قابل ملاحظه یی دارد.در آهنگسازی و نوازندگی دارای سبك خاصی است كه هر یك از آثار او از شیوایی و لطافت كم نظیری برخوردار است.او همین كه می بیند تكرار نغمات و گوشه ها ممكن است برای شنونده كسالت آور باشد به قطعه یی ضربی روی می آورد كه موجب تنوع و مبین قدرت نوازندگیش می گردد به طوری كه بسیاری از اهل فن معتقدند سلوی مشهور او كه در دستگاه “شور” نواخته شده به ملاحت و عظمت تمامی دریای مازندران زادگاهش می باشد و شنونده را در الهام و رؤیاهای دور و دراز فرو می برد. حبیب اله بدیعی ابتدا در سال ۱۳۳۳ اركستر كوچكی را رهبری می كرد كه بعدها بنا به تجدید نظر تشكیلات اركسترهای رادیو اركستر شماره ی ۶ نام گذاری گردید.وی در سال ۱۳۳۷ بنا به دعوت داود پیرنیا سرپرست برنامه ی گلها كار خود را در این برنامه با خوانندگانی چون : غلامحسین بنان حسین قوامی اكبر گلپایگانی محمودی خوانساری محمد رضا شجریان و غیره آغاز كرد. وی در سال ۱۳۴۳ عضو شورای موسیقی رادیو در سال ۱۳۴۵ معاون اداره ی رادیو تهران و سپس معاون اداره ی موسیقی سال ۱۳۴۶ تا سال ۱۳۵۱ رئیس اداره ی موسیقی رادیو و از سال ۱۳۵۱ تا سال ۱۳۵۸ عضو شورای واحد موسیقی كه اعضاء آن متشكل از آقایان:مرتضی حنانه علی تجویدی و حسینعلی ملاح بود منتصب می گردد و ضمن رهبری اركسترهای شماره ی ۲ و ۴ و ۶ سپس مدت ۶ سال رهبری اركستر “باربد” را به عهده داشت. فریدون ناصری آهنگساز خوب و هنرمند در یكی از برنامه های رادیویی می گوید:” حبیب اله بدیعی یكی از آهنگسازان و نوازندگانی است كه در این رده می شناسیم.او یكی از زبردست ترین بداهه نوازان یا بداهه سرایانی است كه ما طی سال های اخیر در سرزمینمان دیده ایم. عزیزالله بیات به یاد مى آورد كه در مصاحبه اى تلویزیونى از استاد صبا پرسیدند. 🆔 @shervamusiqiirani

🎵 همنوازي در دستگاه #ماهور 🎻ویلن : استاد #حبیب_اله_بدیعی 🔹تنبک : #جهانگیر_ملک؟ 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani

🎵💐 #گلهای_تازه : 116 ✅اساتید : 🎤خواننده : #ایرج 🎻ویلن : #حبیب_اله_بدیعی 🔹سنتور : #منصور_صارمی 🔸تنبک : #جهانگیر_ملک 🎶دستگاه: #ماهور 📝 شعر : #سعدی 🍃🌷🍃🌾🌸🌾🍃🌷🍃 🆔 @shervamusiqiirani