🔹 «آيةالل‍ه ستوده در یکی از جلسات درس مکاسب که موفق به شرکت بودم، در سال ۱۳۵۸، فرمودند: انسان اگر مقیّد باشد که طبق دستور اسلام به نامحرم نگاه نکند، کم‌کم این مسأله برایش ملکه می‌شود و به جایی می‌رسد که خودبه‌خود از نگاه به نامحرم بیزار و فراری است. الآن من گاهی در عالم خواب چشمم که به نامحرم بیفتد ناخود آگاه چشمانم را فوری می‌بندم و بر پلک‌هایم فشار می‌آورم، و این در اثر ممارست بر آن در بیداری است». 📚 (چهل وادی نور، ص۹۰) برگرفته از کانال تلگرامی چراغ مطالعه @shia12t