🔸 کتاب «انسان؛ از تنگنای بدن تا فراخنای قرب الهی» #PDF #استاد_طاهرزاده 🌐 lobolmizan.ir/book/249 🔸 🔻خواندن بخش‌هایی از قسمت *«انسان در منظر عرفان اسلامی»* ، در انتهای جلسه ١۴ شرح جامع الکلیات عرفان شیعی 📌دانلود نسخه نرم افزار اندرویدی از سایت ناشر👇 🌐 cdn.lobolmizan.ir/uploads/old/book/file/1380_lobolmizan.ir_624_EnsanGhorb.apk 📌خرید نسخه چاپ کاغذی کتاب👇 🌐 bookroom.ir/book/37316/ 🔸 ✅ کانال عرفان شیعی | مباحثات علمی 🔸 @Shia_erfan

🔸 از حضرت امیرالمؤمنین على بن ابى طالب (علیه السلام) وارد شده است که: ⚡ «کُنْتُ مَعَ الأَنْبِیَاءِ سِرَّاً وَ مَعَ رَسُول اللّهِ جَهْراً» من با همه‌ى انبیاء در باطن‌شان و با رسول خدا (ص) در ظاهر و آشکار همراه بوده‌ام. 🌐 امام خمینى، مصباح الهدایه الى الخلافه و الولایه، ص٧٧ / سید جلال الدین آشتیانى، شرح مقدمه قیصرى بر فصوص الحکم ابن عربى، ص۶۶٨. 🔸 🔸بیان #استاد_طاهرزاده در کتاب «جایگاه و معنى واسطه فیض» ص٢٧٣و٢٧۴ : 🔻پیامبر (ص) در مورد على (ع) مى‌فرمایند: ⚡ «عَلِیٌّ نَفْسِی»؛ {1} على (ع) در مقام جان و باطن من است. و یا فرمودند: ⚡«یَا عَلِی! کُنْتَ مَعَ الْانْبِیَاءِ سِرّاً وَ مَعِیَ جَهْراً»؛ {2} اى على! تو با بقیه انبیاء در باطن و سرّ آن‌ها بودى و براى من در ظاهر هستى و در کنار من، و یا مى‌فرمایند: ⚡ «لِکُلِّ نَبِیٍّ صَاحِبُ سِرٍّ وَ صَاحِبُ سِرّی عَلِیِ‌بْنِ‌ابیطالِب»؛ {3} براى هر پیامبرى صاحب سرّى است و صاحب سرّ من على‌بن‌ابى‌طالب است. 🔻این روایات همه حکایت از این دارد که اگر نبى‌الله (ص) مأمور به اظهار شریعت هستند و پس از خود آن شریعت را براى مردم باقى گذاردند، على (ع) و ائمه معصومین (علیهم السلام) نیز صاحب سرّ و باطن آن شریعت مى‌باشند که به مرور و بر اساس ظرفیت زمانه باید اسرار آن شریعت را ظاهر نمایند و از فرمایش حضرت على (ع) به کمیل روشن مى‌شود که با ظهور حضرت قائم (عج) اسرار شریعت تماماً ظاهر مى‌شود و در واقع اسلام عزیز در همه ابعاد خود- اعم از ظاهر و باطن- در بلوغ حقیقى خود ظهور مى‌یابد. در روایت داریم که امیرالمؤمنین (ع) مى‌فرمایند: ⚡ «یا کُمِیْل! ما مِنْ عِلْمٍ الّا وَ انَا افْتَحُهُ وَ ما مِنْ سِرٍّ الّا وَ الْقائِمُ یخْتِمُهُ»؛ {4} اى کمیل! هیچ علمى نیست مگر این‌که من باب آن را باز مى‌کنم و هیچ سرّى نیست مگر این‌که «قائم» آن را به انتها مى‌رساند. -------- {1} کتاب «امامت و ولایت»، تربیت معلم، ص 24، نقل از ابن‌نجار. على (ع) در قضیه شورا به همین فضیلت اشاره فرمودند و حاضران به آن اعتراف کردند. {2} - القطره من بحار مناقب النبى و العتره، ج 1 ص 188. {3} - ینابیع الموده، ص 235. {4} «تحف‌العقول»، ص 271، «بحار الانوار»، ج 74، ص 269. 🔸 🔸 بیان #علامه_جوادی_آملی در کتاب «حکمت نظری و عملی در نهج البلاغه، ص٣٩» : 🔻شامه ای که از غیب می بوید شامه ای مُلکی و مادی نیست؛ نبوت هم مربوط به عالم طبیعت و ملک نیست تا با شامّه‌ی ظاهری استشمام شود؛ هم برای آن حسّ بویایی ملکوتی لازم است وهم خود نبوت امری غیبی است. حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در خطبه ١٩٢ (خطبه قاصعه) فرمود: هم نور وحی و رسالت را می بینم و هم بوی نبوت را استشمام می کنم. سپس می فرماید: من به رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) عرض کردم: این صدای ناله ویژه شیطان از کجا به گوش می رسد؟ ⚡ *«ولَقد سمعتُ رَنّة الشیطانِ حینَ نزَلَ الوحُی علیهِ، (صلی الله علیه و آله) فقلتُ: یا رسولَ الله ما هذهِ الرنّة؟ فقال: هذا الشیطان قد أَیسَ مِن عبادتِهِ إنّکَ تَسمعُ ما أسمعُ وتَری ما أری إلاّ أنّکَ لَستَ بنبیٍّ ولکنّکَ لَوَزیر و إنّک علی خیرٍ»* 🔻فرمود: این افسوس شیطان است که فهمید دیگر پرستش نمی شود. جایی که وحی و نبوت و رسالت حکومت کند آنجا دیگر شیطان عبادت نمی شود، و این ناله‌ی تأثر و حسرت آمیز شیطان، نشانه‌ی یأس اوست، او آیس شده که معبود باشد. آنگاه فرمود: ای علی هرچه را من می بینم تو نیز می بینی و هرچه را من می شنوم تو نیز می شنوی جز آنکه تو پیامبر نیستی، لیکن وزیر من هستی و تو بر پایه‌ی خیر استواری. 🔸