15 رجب
2 _ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام
ﻭﻓﺎﺕ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﺮﻳﺒﺎﻧﻪ ﺍﻡّ ﺍﻟﻤﺼﺎﺋﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺻُﻐﺮﻯ ﻋﻘﻴﻠﻪ ی ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺯﻳﻨﺐ ﻛُﺒﺮﻯ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺩﺭ ﺷﺐ ﻳﻜﺸﻨﺒﻪ 15 ﺭﺟﺐ ﺳﺎﻝ 62 هـ ﺑﻪ ﻭﻗﻮﻉ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ. (3)
ﺩﺭ ﻣﺪّﺕ یک ﺳﺎﻝ و چند ماه ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ی ﻛﺮﺑﻠﺎ، ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ اشک ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ إﺳﺎﺭﺕ ﻭ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺳﭙﺮﻯ ﮔﺸﺖ. ﺩﺭ ﻋﻈﻤﺖ ﺁﻥ ﻣُﺨﺪّﺭﻩ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻧﻴﺎﺑﺖ ﺧﺎﺻّﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﻯ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻳﻦ ﺍﻟﻌﺎﺑﺪﻳﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺎﺑﺖ إﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ. (4)
← ﻧﺎﻡ ﮔﺬﺍﺭﻯ ﺣﻀﺮﺕ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
«ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ، ﺍﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺍ ﺯﻳﻨﺐ ﺑﮕﺬﺍﺭ».
ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﮔﺮﻳﺴﺖ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ :
ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﭼﻴﺴﺖ ؟
ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﺮﺍﻯ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺑﻠﺎ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﻳﺴﺖ. ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﺷﻤﺎ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ الله ﻣﺒﺘﻠﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺩﺭ ﻣﺼﻴﺒﺖ ﭘﺪﺭ ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺑﻪ ﺩﺭﺩ ﻓﺮﺍﻕ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺣﺴﻦ ﻣﺠﺘﺒﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﻭ ﻧﻮﺍﺋﺐ ﺩﺷﺖ ﻧﻴﻨﻮﺍ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ چنان که ﻣﻮﻳﺶ ﺳﻔﻴﺪ ﻭ ﻗﺎﻣﺘﺶ ﺧﻤﻴﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺩﻳﺪ.
ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻨﺎک ﻭ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ. ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺮ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻧﻬﺎﺩ ﻭ ﮔﺮﻳﺴﺖ. ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺪﻳﻘﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﻳﺎ أﺑَﺘﺎ، ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﭼﻴﺴﺖ ؟ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻳﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﮕﺮﻳﺎﻧﺪ.
ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﺍﻯ ﻓﺎﻃﻤﻪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻳﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺑﻠﺎﻫﺎ ﻭ ﻣﺼﺎﺋﺒﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺪﻳﻘﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻓﺮﻣﻮﺩ :
ﭼﻪ ﺛﻮﺍﺏ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺯﻳﻨﺐ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﺪ ؟
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺍﻯ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻨﻢ ﻭ ﺍﻯ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻤﻢ، ﺛﻮﺍﺏ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺮ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺍﻭ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺛﻮﺍﺏ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭانش امام حسن و امام ﺣﺴﻴﻦ علیهما السلام ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﺪ». ﺳﭙﺲ ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ «ﺯﻳﻨﺐ» ﻧﻬﺎﺩ. (5)
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ یک ﺳﺎﻝ ﻭ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻪ ی ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺍﺯ ﻣﺼﺎﺋﺐ ﻛﺮﺑﻠﺎ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺣﻠﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻓﻦ ﺷﺪﻧﺪ. ﺩﺭ ﻭﻓﺎﺕ ﺁﻥ ﻣُﺨﺪَّﺭﻩ ی ﻣﻈﻠﻮﻣﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﻯ ﺩﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ. (6)
📚 منابع :
3. ﺯﻳﻨﺐ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام (ﻧﻘﺪﻯ) : ﺹ 114. و ... .
4. کمال الدین : ص 501، 507. و ... .
5. الطراز المذهب : ص 22. و ... .
6. ﺍﻟﻮﻗﺎﻳﻊ ﻭ ﺍﻟﺤﻮﺍﺩﺙ : ﺝ 1، ﺹ 113. وقائع الشهور : ص 166.
@ShiaCalendar_official313
19 رجب
1 ـ مرگ مُعتَمِد عبّاسی
در این روز در سال 279 هـ المعتمد علی الله احمد بن مُتَوکِّل ملقّب به مُعتَمِد به جهنّم واصل شد. (1)
علّت مرگ او این بود که در کنار نهری در حال عیش و نوش بود و در اثر نوشیدن شراب زیاد یا زهری که توسط پسر برادرش در شراب او ریخته بودند، شکمش ترکید. (2)
به قول دیگر او در 18 رجب به درک واصل شد. (3)
معتمد در 23 سال خلافتش لذّت و ملاهی را اختیار کرده بود و أمورات مملکت به دست برادرش احمد موفّق بود. بعد از او پسرش احمد معتضد کارهای پدر را انجام می داد تا عمویش معتمد را از سر راه برداشت و خود به خلافت رسید.
از کبائر جرائم أعمال معتمد، مسموم کردن آقا و مولایمان حضرت امام حسن عسکری علیه السلام است. او چندین بار امام عسکری علیه السلام را حبس کرد.
📚 منابع :
1. الهدایة الکبری : ص 367. و ... .
2. قلائد النحور : ج رجب، ص 142. تاریخ طبری : ج 8، ص 164.
3. تتمة المنتهی : ص 360. مروج الذهب : ج 4، ص 231.
@ShiaCalendar_official313
26 رجب
1 ـ ﻭﻓﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﺳﻴّﺪ ﺑﻄﺤﺎﺀ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻫﺠﺮﺕ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 10 ﺑﻌﺜﺖ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ. (1)
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﻘﻠﻰ ﺳﻦّ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ بالغ بر 80 ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (2)
ﺍﻗﻮﺍﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭ ﺭﺣﻠﺖ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ : 27 ﺟﻤﺎﺩﻯ ﺍلأﻭﻟﻰ، 29 ﺭﺟﺐ، 7 ﻭ 18 ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ، 15 ﻭ 17 ﺷﻮّﺍﻝ، ﺍﻭّﻝ ﻭ ﺩﻫﻢ ﺫﻯ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ، ﺍﻭّﻝ ﺫﻯ ﺍﻟﺤﺠّﺔ. (3)
← ﻧﺴﺐ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻧﺎﻡ ﻣﺒﺎﺭک ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻤﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ، ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺷﺎﻥ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻨﺖ ﻋﻤﺮﻭ ﺑﻦ ﻋﺎﺋﺬ ﺍﺳﺖ.
ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺎ ﻋﺒﺪالله ﭘﺪﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺑﻮﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻳﻜﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﻳﻜﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. (4)
← ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻣﺠﻠﺴﻰ رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺍﻣﺎﻣﻴّﻪ ﺍﺗّﻔﺎﻕ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻴﭻ ﮔﺎﻩ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑُﺘﻰ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﺻﻴﺎﺀ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻣﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﻠﻤﺎﻯ ﺷﻴﻌﻪ ﻛﺘﺎب ها ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﺻﺪﻭﻕ رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺚ ﺁﻣﺪﻩ ﻛﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭﺻﻰّ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻃﺒﻖ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻭﺩﺍﻳﻊ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ، ﻋﺼﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ... ﺗﻮﺳﻂ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﺗﻢ ﺍلأﻧﺒﻴﺎﺀ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺳﭙﺮﺩﻧﺪ. (5)
ﺍﺑﻦ ﺍﺛﻴﺮ ﺟﺰﺭﻯ ﺷﺎﻓﻌﻰ در جامع الأصول ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
از عموهای پیامبر ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ جز حمزه و عبّاس و ابو طالب علیهم السلام کس دیگری نزد اهل بیت علیهم السلام ایمان نیاورده اند.
علاّمه طبرسی می گوید :
ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ إﺟﻤﺎﻉ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺍﺟﻤﺎﻉ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺠّﺖ ﺍﺳﺖ؛ چون آن بزرگواران یکی از ثقلین هستند که پیامبر ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ امر به تمسُّک به آن دو نموده اند. (6)
ﻛﺘﺐ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﺍﻭّﻟﻴﻦ ﺁن ها ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 630 هـ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺎﻛﻨﻮﻥ ﻛﺘﺒﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎن های ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻋﻈﻤﺖ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺗﺄﻟﻴﻒ ﻭ ﭼﺎﭖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺍﻫﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ. (7)
ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺿﺎ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ در جواب حضرت عبدالعظیم حسنی رَحِمَهُ الله ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﻨﺪ :
«اگر تو در ایمان ابو طالب علیه السلام شک کنی جایگاهت به سوی آتش جهنّم است». (8)
ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻣﻨﺴﻮﺏ ﺑﻪ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﻪ ﻗﺮﻳﺶ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻗﺼﺪ سوء ﻗﺮﻳﺶ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﻭ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﺣﻠﺖ، ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺭ ﻃﻠﺐ باران ﻫﻤﻪ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺍﺭﺍﻯ ﺍﻳﻤﺎﻧﻰ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻔﺮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺗﺸﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻛﻬﻒ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﺑﻴﺎﺕ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﻣﺮﺛﻴﻪ ی ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻧﻴﺰ ﺩﻟﺎﻟﺖ ﺑﺮ ﺍﻓﻀﻠﻴﺖ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺣﻤﺰﻩ علیه السلام ﺩﺍﺭﺩ.
ﺍﺻﺒﻎ ﺑﻦ ﻧﺒﺎﺗﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
اﻣﻴﺮﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺑﺨﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﭘﺪﺭﻡ ﻭ ﺟﺪّﻡ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻤﻄّﻠﺐ ﻭ ﻫﺎﺷﻢ ﻭ ﻋﺒﺪ ﻣﻨﺎﻑ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﺑُﺖ ﻧﻜﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ».
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺲ ﭼﻪ ﺭﺍ ﻋﺒﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ؟
ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻛﻌﺒﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﻳﻦ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ متمسّک ﺑﻮﺩﻧﺪ». (9)
#ادامه_دارد ...
@ShiaCalendar_official313
ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
اﮔﺮ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺍﺛﺮﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ این چنین ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ. ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ علیه السلام ﺩﺭ ﻣﻜّﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﺩﺭ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﺍﺯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻭ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩ. (10)
← ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ اﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺧﺒﺮ ﻭﻓﺎﺕ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺍﺩ، ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﻣﻠﻮﻝ ﻭ ﻣﺤﺰﻭﻥ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﻳﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﻭ ﺣﻨﻮﻁ ﻭ ﻛﻔﻦ ﻛﻦ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﺮﻳﺮ ﻧﻬﺎﺩﻯ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻩ».
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﭘﺒﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﻯ ﺳﺮﻳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ، ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻧﻈﺮ ﻣﺒﺎﺭک شان ﺑﺮ ﻧﻌﺶ ﻋﻤﻮﻯ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﺭﻗّﺖ ﻭ ﺣُﺰﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺍﻯ ﻋﻤﻮ، ﺻﻠﻪ ی ﺭﺣﻢ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺟﺰﺍﻯ ﺧﻴﺮ ﺩﻳﺪﻯ. ﺍﻯ ﻋﻤﻮ، ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻜﻰ ﻣﺮﺍ ﻛﻔﺎﻟﺖ ﻛﺮﺩﻯ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﺮﺍ ﻧﺼﺮﺕ ﻭ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻧﻤﻮﺩﻯ». (11)
ﺑﺎ ﺭﺣﻠﺖ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
«ﻳﺎﻭﺭ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﻓﺖ، ﻫﺠﺮﺕ ﻛﻦ». (12)
امام باقر علیه السلام می فرمایند :
«اگر ایمان حضرت ابو طالب علیه السلام در یک کفه ی ترازو قرار گیرد و ایمان این خَلق در کفه ی دیگر قرار گیرد حتماً ایمان او بالاتر است». سپس فرمودند :
«آیا نمی دانید که اﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺋﺐ ﻣﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﺒﺪالله ﻭ ﺁﻣﻨﻪ ﻭ ﺍﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺣﺞّ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ، ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﺍﻭﻟﺎﺩ ﺧﻮﺩ ﻭﺻﻴّﺖ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﻧﺎﻳﺐ ﺑﺮﺍﻯ ﺣﺞّ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻥ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. (13)
امام صادق از پدرش از امام سجّاد از پدرش علیهم السلام نقل می کند که امیر المومنین علی علیه السلام در صحن مسجد نشسته و مردم اطرافش جمع بودند که مردی بلند شد و پرسید :
ای امیر المومنین علیه السلام !
تو در مقام و مرتبه ای هستی که خداوند تو را در آن جایگاه قرار داده امّا پدرت در آتش دوزخ شکنجه می شود !
امیر المؤمنین علیه السلام فرمود :
«آرام باش ! خدای دهانت بشکند ! سوگند به آن کسی که محمّد صلّی الله علیه و آله را به حقّ مبعوث کرد ! اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند خداوند شفاعت او را می پذیرد.
آیا پدرم در آتش معذّب باشد و من که پسرش هستم تقسیم کننده بهشت و دوزخ باشم ؟!
سوگند به آن کس که محمّد صلّی الله علیه وآله را به حقّ مبعوث کرد ! روز قیامت نور ابو طالب نور تمام آفریدگان را تحت الشعاع قرار می دهد مگر پنج نور :
نور محمّد صلّی الله علیه و آله، نور من، نور فاطمه، نور حسن، نور حسین، و نور امامان از فرزندان حسین علیهم السلام.
آگاه باش ! نور ابو طالب علیه السلام از نور ماست که خداوند آن را دو هزار سال پیش از آفرینش حضرت آدم آفریده است». (14)
📚 منابع :
1. ﻣﺼﺒﺎﺡ ﺍﻟﻤﺘﻬﺠﺪ : ﺹ 749. و ... .
2. ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺍﻟﺘﻮﺍﺭﻳﺦ : ﺹ 43، 114. سر السلسلة العلویّة : ص 3.
3. ﻧﻔﺎﺋﺢ ﺍﻟﻌﻠﺎﻡ : ﺹ 158. و ... .
4. بحار الأنوار : ج 35، ص 138، 182. عمدة الطالب : ص 21، 23.
5. کافی : ج 1، ص 445. و ... .
6. بحار الأنوار : ج 35، ص 139، 138. و ... .
7. رک : الغدیر : ج 7، ص 409 ـ 330. و ... .
8. بحار الأنوار : ج 35، ص 111. و ... .
9. کمال الدین : ص 175. و ... .
10. ﺷﺮﺡ نهج البلاغه (ﺍﺑﻦ ﺍﺑﻰ ﺍﻟﺤﺪﻳﺪ) : ﺝ 14، ﺹ 84 _ 70. و ... . الغدیر : ج 7، ص 387. ﺩﺭ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺍلأﻳﺎﻡ : ﺝ 1، ﺹ 289 ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ی ﺳﻴﻮﻃﻰ ﺍﺣﺎﺩﻳﺜﻰ ﻛﻪ ﺟﺴﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻌﺎﻭﻳﻪ ﻭ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﻯ ﺷﺎﺩﻯ ﺷﺠﺮﻩ ی ﻣﻠﻌﻮﻧﻪ ﺑﻨﻰ ﺍﻣﻴّﻪ، ﻭ من جمله ﺍﺯ ﺭﺍﻭﻳﺎﻥ ﺁﻥ مغیرة بن شعبة ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﺪﺍﻭﺕ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺑﺎ ﺑﻨﻰ ﻫﺎﺷﻢ ﺷﻬﺮﻩ ی ﺁﻓﺎﻕ ﺍﺳﺖ.
11. بحار الأنوار : ج 22، ص 261، ج 35، ص 125. و ... .
12. کافی : ج 1، ص 440، 449. و ... .
13. بحار الأنوار : ج 35، ص 156. و ... .
14. مائة منقبة : ص 174. و ... .
@ShiaCalendar_official313
27 رجب
1 ـ ﺑﻌﺜﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ
ﻣﺒﻌﺚ ﻣﺒﺎﺭک ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺳﻦّ 40 ﺳﺎﻟﮕﻰ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺰﻭﻝ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. (1)
ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﻳﻜﻰ ﺍﺯ أﻋﻴﺎﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺑﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ.
ﻏﻴﺮ ﺷﻴﻌﻪ ﻣﺒﻌﺚ ﺭﺍ ﺩﺭ 17 ﻳﺎ 18 ﻳﺎ 24 ﻣﺎﻩ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭ ﺑﻌﻀﻰ ﺩﺭ 12 ﺭﺑﻴﻊ ﺍلأﻭّﻝ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻭ ﺍﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (2)
ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺳﺎﻝ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺑﻌﺜﺖ أﻧﺒﻴﺎﺀ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ، ﻭ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺍﻯ ﺑﺎ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺠﺎﺯ ﻭ ﻣﻜّﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺑُﺖ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﻧﺪ :
ﺑُﺖ ﺳﻨﮕﻰ، ﻓﻠﺰﻯ، ﭼﻮﺑﻰ، ﻭ ﮔﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺧﺮﻣﺎ. ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ.
ﺍﻛﺜﺮ ﻗﺒﺎﻳﻞ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻯ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺩﻧﻴﺎ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮔﻤﺮﺍﻫﻰ ﻭ ﺿﻠﺎﻟﺖ ﺑﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺑﺎ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺍﺷﺮﻑ ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﻭ ﺳﺮﻭﺭ ﻛﺎﺋﻨﺎﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪالله ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﮔﺬﺷﺖ.
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻭ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﻭ ﻭﺣﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺩﺍﺏ ﻭ ﻣﺮﺍﺳﻤﻰ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﺎﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺐ ﺭﻭﺍﺋﻰ ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﻫﺎﻯ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺫﻛﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻃﺒﻖ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ (3) ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﻩ ﺣﺮﺍ ﺑﺮ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻠﺎﻝ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، به حدّی ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻜﺲ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ.
ﺍﺯ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻭ ﮔﻴﺎﻩ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻢ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺼﻴﺢ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ :
«ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ علیک ﻳﺎ ﻧﺒﻰّ الله، ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ علیک ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ الله».
ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﺷﺪﻧﺪ، ﺍﺯ ﺷﻌﺎﻉ ﺍﻧﻮﺍﺭ ﺟﻤﺎﻝ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﻮّﺭ ﺷﺪ.
ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
ﺍﻯ ﻣﺤﻤّﺪ، ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ؟
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
ﺍﻳﻦ ﻧﻮﺭ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺍﺳﺖ. ﺳﭙﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : ﺑﮕﻮ :
«ﻟﺎ ﺍﻟﻪ إﻟﺎ الله ﻣﺤﻤّﺪ ﺭﺳﻮﻝ الله».
ﺧﺪﻳﺠﻪ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﻣﻦ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﻯ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻢ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻭ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺍﺩ.
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺍﻯ ﺧﺪﻳﺠﻪ ! ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺳﺮﻣﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ. ﺟﺎﻣﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﭙﻮﺷﺎﻥ».
ﺣﻀﺮﺕ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﻛﺸﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﻴﺪ. ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ حق تعالی ﻧﺪﺍ ﺭﺳﻴﺪ :
«ﻳﺎ أﻳُّﻬَﺎ ﺍﻟﻤُﺪَّﺛِّﺮ، ﻗُﻢ ﻓَﺎَﻧﺬِﺭ ﻭَ رَبَّکَ ﻓَﻜَﺒِّﺮ ...» (4) «ﺍﻯ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ، ﺑﺮ ﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺘﺮﺳﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺗﻜﺒﻴﺮ ﺑﮕﻮ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻳﺎﺩ ﻛﻦ».
ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻭ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻣﺒﺎﺭک ﺩﺭ ﮔﻮﺵ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«الله ﺍﻛﺒﺮ، الله ﺍﻛﺒﺮ» ﭘﺲ ﺻﺪﺍﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ی ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺳﻴﺪ، ﻭ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ. (5)
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﭘﻨﻬﺎﻧﻰ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﻳﻜﺘﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺟﺒﺮﺋﻴﻞ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩ :
«ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺍﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻓﺮﻣﺎﺋﻰ».
ﺳﭙﺲ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺯ ﻛﻮﻩ ﺻﻔﺎ ﺑﺎﻟﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ إﻧﺬﺍﺭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﻋﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻋﻠﻨﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ. (6)
📚 منابع :
1. کافی : ج 4، ص 149. و ... .
2. ﺯﺍﺩ ﺍﻟﻤﻌﺎﺩ : ﺹ 36. بحار الأنوار : ج 97، ص 168، 377.
3. ﻣﻨﺘﻬﻰ ﺍلأﻣﺎﻝ : ﺝ 1، ﺹ 47.
4. ﺳﻮﺭﻩ ﻣﺪّﺛﺮ : ﺁﻳﻪ 3 _ 1.
5. بحار الأنوار : ج 18، ص 197، 196. و ... .
6. همان : ﺝ 18، ﺹ 186 _ 174.
@ShiaCalendar_official313
2 شعبان
1 ـ ﺁﻏﺎﺯ ﻭﺟﻮﺏ ﺭﻭﺯﻩ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺩﻭّﻡ ﻫـ ﺭﻭﺯﻩ ﻣﺎﻩ ﻣﺒﺎﺭک ﺭﻣﻀﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﺷﺪ. (1)
📚 منابع :
1. ﻣﺴﺎﺭ الشیعة : ﺹ 37. و ... .
@ShiaCalendar_official313
2 شعبان
2 ـ ﻣﺮﮒ ﻣُﻌﺘَﺰ ﻋﺒّﺎﺳﻰ
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 255 هـ ﻣﻌﺘﺰ بالله ﺑﻪ ﺩﺭک ﻭﺍﺻﻞ ﺷﺪ.
ﻧﺎﻡ ﺍﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﻳﺎ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﻳﺶ ﻣﺴﺘﻌﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺭﺳﻴﺪ.
ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﺟﺮﺍﺋﻢ ﺍﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﺎﻧﺪ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺗﺮﺱ ﺁﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻛﻪ ﻣﺆﻳﺪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺍﻭ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﺪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻟﺤﺎﻑ ﻣﺴﻤﻮﻡ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﻭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ 23 ﺭﺟﺐ ﻣُﺮﺩ.
ﺍﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺳﺮ ﻛﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺗﺮﺍک ﺭﺍ ﻣﻰ ﻛُﺸﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻣﺒﻌﺚ ﺳﺎﻝ 255 هـ ﻋﺪّﻩ ﺍﻯ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺮﺩﮔﻰ ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻦ ﻭﺻﻴﻒ ﺩﻭﺭ ﻣﻌﺘﺰ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺑﻴﺦ ﻭ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ ی ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺣﺠﺮﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﮔﺮﻡ ﺑﭙﺎﻯ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺷﺪّﺕ ﮔﺮﻣﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ یک ﭘﺎ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﻣﻰ ﺯﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ 27 ﺭﺟﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﻓﺖ ﺧﻠﻊ ﻛﺮﺩ.
ﺳﭙﺲ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻏﺬﺍ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻣُﺮﺩ؛ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﺏ ﺟﻮﺵ ﺗﻨﻘﻴﻪ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺑﻌﻀﻰ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ :
ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﻨﺞ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﺏ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺣﺒﺲ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺁﺧﺮ ﺁﺏ نمک ﻳﺎ ﺁﺏ ﺑﺮﻓﻰ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪ. (2)
📚 منابع :
2. ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻟﻤﻘﺎﺻﺪ : ﺹ 19. و ... .
@ShiaCalendar_official313
15 شعبان
1 _ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ الله ﺍلأﻋﻈﻢ عجّل الله تعالی فرجه
@ShiaCalendar_official313
15 شعبان
1 ـ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ الله ﺍلأﻋﻈﻢ عجّل الله تعالی فرجه
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 255 هـ شب ﺟﻤﻌﻪ شب ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺧﺎﺗﻢ ﺍلأﻭﺻﻴﺎﺀ، ﻣﻨﺘﻘﻢ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ، ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺮ ﺣﻖّ ﻭ ﻭﻟﻰّ ﻣﻄﻠﻖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻘﻴﺔ الله ﺣﺠّﺔ ﺑﻦ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻋﺠﻞ الله ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﺟﻪ ﺍﻟﺸﺮﻳﻒ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. (1)
ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺁﺏ ﺯﻣﺰﻡ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻯ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺭﺅﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ (2)، ﻭﻟﻰ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺭﻭﻯ ﺁﻥ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺷﺐ ﺑﺮﺍﺕ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺯﻳﺎﺩﻯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ «ﺷﺐ ﺑﺮﺍﺕ» ﻭ «ﺷﺐ ﻣﺒﺎﺭک» ﻭ «ﺷﺐ ﺭﺣﻤﺖ» ﮔﻮﻳﻨﺪ.
اﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﺎﻗﺮ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻬﻤﺎ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﻣﻨﺎﺩﻯ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ أﻋﻠﻰ ﻧﺪﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ :
«ﺍﻯ ﺯﺍﺋﺮﻳﻦ ﻗﺒﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺟﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﺎﺷﺪ». (3) ﻭﻟﻰ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻄﺎﻋﺖ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻗﺒﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺒﻮﺭ ﻣﻄﻬّﺮ ﺍﺋﻤﻪ ی ﺩﻳﮕﺮ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﻢ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺷﺎﻥ ﺳﻠﺎﻡ ﺩﻫﺪ. (4)
ﭘﺪﺭ بزرگوارشان مولانا و سیّدنا ﺍﺑﻮ ﻣﺤﻤّﺪ العسکری ﺣﺴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمّد بن علی بن الحسین بن ابی طالب صلوات الله علیهم اجمعین، و ﻣﺎﺩﺭ بزرگوارﺷﺎﻥ جناب ﻧﺮﺟﺲ خاتون ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام و اسم شریف حضرتش بنابر إتّفاق اخبار و اصحاب اسم جدّشان خاتم الأنبیا صلی الله علیه و آله «م ح م د» صلوات الله علیه و عجّل الله تعالی فرجه ﺍﺳﺖ. (5)
← ﻣﺎﺟﺮﺍﻯ ﺷﺐ ﻭﻟﺎﺩﺕ
ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺑﺮﺍﻯ ﻋﻤّﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺟﻨﺎﺏ ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻋﻠﻴﻬﺎ السلام ﭘﻴﻐﺎﻡ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ فرمودند :
«ﺍﻣﺸﺐ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻧﻴﻤﻪ ی ﺷﻌﺒﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺣﺠّﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﻣﻰ ﺳﺎﺯﺩ».
ﻭﻟﺎﺩﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻣّﺮﺍ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻃﻠﻮﻉ ﻓﺠﺮ ﻧﻴﻤﻪ ی ﺷﻌﺒﺎﻥ 255 هـ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ی ﺭﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ :
«ﺟﺎﺀَ ﺍﻟﺤَﻖُّ ﻭَ ﺯَﻫَﻖَ ﺍﻟﺒﺎﻃِﻞُ إﻥَّ ﺍﻟﺒﺎﻃِﻞَ ﻛﺎﻥَ ﺯَﻫُﻮقاً». (6)
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻮﻟّﺪ، ﺁﻥ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﭘﺪﺭ ﺑُﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺃﺷﻬَﺪُ ﺃﻥ ﻟﺎ إﻟﻪَ إﻟﺎَّ اللهُ ﻭَ ﺃﺷﻬَﺪُ ﺃﻥَّ ﻣُﺤَﻤَّﺪﺍً ﺭَﺳُﻮﻝُ الله ﻭَ ﺃﻥَّ ﻋَﻠِﻴّﺎً ﺃﻣﻴﺮَ ﺍﻟﻤُﺆﻣِﻨﻴﻦَ ﻭَﻟِﻰُّ ﺍﻟﻠﻪِ» ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ی ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﻳﻜﻰ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﻧﺎﻡ ﺑُﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺷﺮﻳﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻯ ﻓﺮﺝ ﻣﺤﺒﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺩﻋﺎ ﻓﺮﻣﻮﺩ.
← ﺍﻣﺎﻡ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﭘﺪﺭ
آن گاه ﺣﺴﺐ ﺍلأﻣﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﺮﺟﺲ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﺑُﺮﺩ. ﺣﻜﻴﻤﻪ ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ :
ﺭﻭﺯ ﻫﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ».
ﺁﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺟُﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺁﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺑُﺮﺩﻳﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻫﺎﻥ ﻭﻯ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﭘﺴﺮﻡ، ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮ».
ﺩﻳﺪﻡ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺍﻭّﻝ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻗﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴّﺖ ﻭ ﺛﻨﺎ ﺑﺮ ﺟﺪّ ﺧﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺃﻣﻴﺮ ﺍﻟﻤﺆﻣﻨﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺍﺋﻤﻪ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺗﺎ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺵ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻴﺎﻥ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﺭﺍ ﺗﻠﺎﻭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺑِﺴﻢِ ﺍﻟﻠﻪِ ﺍﻟﺮَّﺣﻤﻦِ ﺍﻟﺮَّﺣﻴﻢِ وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ نُرِیَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ جُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا كَانُوا يَحْذَرُونَ». (7)
سپس ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺑﺨﻮﺍﻥ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﺯﻝ ﻓﺮﻣﻮﺩ».
ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥِ ﺻُﺤُﻒ ﺁﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻐﺖ ﺳﺮﻳﺎﻧﻰ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ، ﻭ ﺑﻌﺪ ﻛﺘﺎﺏ إﺩﺭﻳﺲ ﻭ ﻧﻮﺡ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﺻُﺤُﻒ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻋﻴﺴﻰ ﻭ ﺯَﺑُﻮﺭ ﺩﺍﻭﺩ ﻭ ﻓﺮﻗﺎﻥ ﻣﺤﻤّﺪ ﺻﻠّﻰ الله ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺋﺖ ﻧﻤﻮﺩ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻥ ﻗﺼﺺ ﺍﻧﺒﻴﺎﺀ ﻭ ﻣﺮﺳﻠﻴﻦ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﻧﻤﻮﺩ.
حکیمه ﺧﺎﺗﻮﻥ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ :
ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺩﻳﮕﺮ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﺪﻣﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ.
ﺍﻣﺎﻡ ﻋﺴﻜﺮﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩ :
«ﺍﻯ ﻋﻤّﻪ، ﻣﻮﻟﻮﺩ ﻋﺰﻳﺰ ﻧﺰﺩ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ».
ﮔﻔﺘﻢ :
ﺍﻯ ﺳﻴّﺪ ﻭ ﻣﻮﻟﺎﻯ ﻣﻦ، ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻬﻞ ﺭﻭﺯ ﺯﻳﺎﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻢ. ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
«ﺍﻯ ﻋﻤّﻪ، ﻣﺎ ﺍﻭﺻﻴﺎﺀ ﺩﺭ یک ﺭﻭﺯ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ یک ﻫﻔﺘﻪ ی ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ، ﻭ ﺩﺭ یک ﺟﻤﻌﻪ ﻧﺸﻮ ﻭ ﻧﻤﺎﻯ یک ﺳﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ.
ﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻢ ﻭ ﺳﺮ ﺁﻥ ﻃﻔﻞ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻝ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩﻡ. (8)
#ادامه_دارد ...
📚 منابع :
1. کافی : ج 1، ص 514. و ... .
2. ﺗﻘﻮﻳﻢ ﺍﻟﻮﺍﻋﻈﻴﻦ : ﺹ 136، ﺑﻪ ﻧﻘﻞ ﺍﺯ ﺧﻠﺎﺻﺔ ﺍﻟﻤﻨﻬﺞ : ﺝ 5، ﺹ 145 ـ 246.
3. کافی : ج 4، ص 589. و ... .
4. ﻣﺴﺎﺭ الشیعة : ﺹ 38. و ... .
5. ﺍﺭﺷﺎﺩ : ﺝ 2، ﺹ 339. و ... .
6. سوره اسراء : آیه 81.
7. ﺳﻮﺭﻩ ﻗﺼﺺ : ﺁﻳﺎﺕ 6 ـ 5.
8. بحار الأنوار : ج 51، ص 20، 27. و ... .
@ShiaCalendar_official313