After the Prophet دیروز ۵۰ صفحه اول را مطالعه کردم، همان طوری که از گزارشات می شد فهمید به رمان شبیه تر است تا یک کار آکادمیک. تا الانش که شخصیت هایش دارند برای پذیرش از جانب رسول الله رقابت می کنند. ام المومنین عایشه یکی از شخصیتهای اصلی داستانش است. تحلیل مفصل را انشاالله بعداً می گذارم.

چه کسی حق معرفی و تعریف تشیع را خواهد داشت؟ فردا در یکی از دانشگاههای برتر پاکستان پژوهشگری تشیع و مکتب حله را معرفی خواهد کرد که نه قم درس خوانده نه نجف نه حوزه ی جای دیگر‌... بلکه در یکی از دانشگاههای غربی در مورد تشیع و خصوصاً مکتب حله پژوهش کرده. لینک کتابش که قراره‌ چاپ بشه رو بالا گذاشتم. این روند در حال گسترش است، و این توهم را به چالش می کشد که چون ما در جامعه شرقی و نسبتا سنتی داریم زندگی می کنیم، آثار شیعه پژوهی غربی به ما نخواهد رسید و همیشه حوزویان و علمای سنتی حق معرفی مکتب را خواهند داشت. آیا لازم نیست همه ما حد اقل در حد ابتدایی بدانیم که آیا این پدیده تهدید است یا فرصت؟ حرف حساب این جریان چیست؟ ادعاهایشان چیست؟ روشهایشان چیست؟ موضوعاتی که برایشان مهم است چیست؟ https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

یکی از رابطین این کنفرانس را در کنفرانس امام حسین علیه‌السلام و استشراق، در کربلا ملاقات کردم. وقتی به شماره این کنفرانس پیام واتس اپ ارسال کردم، گفتند اگر مقاله پذیرفته بشه و شما دعوت شوی فقط یک شب اسکان میدهند ولی رفت و برگشت را پشتیبانی نمی کنند. اگر برای کسی مقدور باشه یکی از ریز موضوعات این کنفرانس امام حسن عسکری علیه السلام از نگاه مستشرقین می باشد و فرصت خوبی است.

سه مقاله این کتاب تازه چاپ شده در مورد حدیث تشیع👇

الحمد لله این کتاب را بالآخره بعد از چند نوبت توانستم تمام کنم. نکاتی را طی پستهای بعدی یادداشت می کنم. انشاالله

After the Prophet ژانر کتاب هر کتاب در مورد اسلام و تشیع به انگلیسی کار آکادمیک نیست! فکر کنم در زمینه تاریخ از جهت تعهد به واقعیت عینی حدوداً چهار ژانر را بتوانیم شناسایی کنیم: ۱. تاریخ عینی و تحلیلی: این همان ژانر آکادمیک تاریخ است با انواع و اقسام آن. کتاب جانشینی محمد (ص) نوشته مادلونگ نمونه‌ای از آن است. ۲. حافظه تاریخی: بیشتر کارهای مردم شناختی این گونه هستند. دنبال این هستند که گروهی چگونه تاریخ خود را به یاد دارند و تعامل این حافظه را با تغییرات اجتماعی بررسی می‌ کنند. البته این رویکرد نیز ممکنه موضوع مطالعاتی خود را در تاریخ قرار بدهد. ۳. رمانهای تاریخی: این آثار یک داستان تخیلی را در یک زمان و در بین حوادث واقعی تاریخی قرار می دهند. شخصیت‌ها ممکنه ساختگی باشند ولی معمولاً الهام گرفته و گاهی مرکب از شخصیتهای واقعی هستند. سعی می کنند روح زمان و اوضاع سیاسی-اجتماعی را در برهه ای از تاریخ منعکس کنند. شاید بهترین نمونه این بینوایان ویکتور هوگو باشد. ۴. تاریخ رمانی/روایی: این آثار نسبت به قسیم قبلی واقعی تر هستند چون شخصیت‌ها و داستان آنها واقعی است ولی سعی می‌ کنند خلأ تاریخ را با تخیلات خود و خشکی تاریخ را با عواطف انسانی و شرح حال و روانشناسی پر کنند. این ژانر هم در ردیف پر فروش ها قرار می گیرد چون مخاطب عمومی داره. در زمینه تاریخ هند و کمپانی هند شرقی کارهای William Dalrymple از این قبیل است. اخیراً به فارسی کتاب آقای یامین پور، نخل و نارنج از این قبیل است. کتاب After the Prophet را بنده در قسیم اخیر قرار می دهم و مشخص است که یک کار آکادمیک نیست و نویسنده آن نیز خانم Hazleton یک آکادمیک و استاد دانشگاه نیست، یک گزارشگر رسانه ای و نویسنده ی توانای کتابهای عمومی است. البته در لا بلا از رویکرد دوم هم مقداری استفاده می کند. همین هم موجب شده که به ندرت در کارهای آکادمیک به کتابش رفرنس داده شود. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

پیام اصلی کتاب After the Prophet چون ژانر کتاب عمومی است و مخاطبش مخاطب غربی است، به نظر می رسد هدف این کتاب را باید یک هدف رسانه ای و مقطعی بدانیم. کتاب در سال ۲۰۱۰ چاپ شده و همان موقع بسیار فروش رفت. زمانی است که عراق و درگیری‌های آن سر فهرست اخبار کشورهای غربی مخصوصاً آمریکا بود خود نویسنده می نویسد که می خواهد نشان بدهد که چرا عراق در یک جنگ داخلی و تنشهای فرقه گرایی دچار شده است و جالب این که کتاب را از یک صحنه انفجار در کربلا در عاشورای سال ۲۰۰۴ شروع می کند. سال ۲۰۱۰ همچنین در آستانه شکل‌گیری و اوج داعش و حمله عربستان به یمن بود. به یاد دارید که در آن زمان روایت رسانه های غربی از این اتفاقات این بوده که خاور میانه گرفتار یک جنگ بین فرقه های اسلامی شده است که یک طرف آن ایران است و طرف دیگر آن عربستان. بعضی از تحلیلگران آمریکایی به یاد جنگ سی ساله بین کاتولیک ها و پروتستان‌ها می گفتند خاورمیانه جنگ سی ساله خواهد داشت. دکتر حسن عباسی نیز می گفتند برنامه شون همین است. کتاب دقیقاً داره روایت چنین جنگی را برای مخاطب غربی که می خواهد کمی بیشتر از شبکه‌های تلویزیونی و روزنامه‌ها و مستندها بداند، فراهم می کند. به نظرم خواننده وقتی از پای این کتاب بلند میشه به خودش میگه این جنگ داخلی اینها همیشه بوده، از ۱۴۰۰ سال پیش بوده و اینقدر عمیق است که کاری نمیشه کرد و کشورهای غربی نقش خاصی در ایجادش نداشتند بلکه ما باید گونه ای مداخله کنیم و مدیریت کنیم تا همدیگر را ندرند. البته فقط در چند سطر آخر کتاب به جنگهای جهانی اشاره می کند و سپس رویکرد دولت بوش را نیز نقد می کند. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

👆یکی از شواهد اینکه مخاطبش مخاطب عمومی غربی است. مکرر با مفاهیم مسیحیت مقایسه می کند.