آیا برگزاری کنفرانسها و همایشها فایده‌ای دارد؟ تطبیق بر کنفرانس امام حسین علیه‌السلام و استشراق 🔹یک سوال جدی برایم ایجاد شده که واقعاً برگزاری کنفرانسها، هر موضوع علمی که باشه فائده ای هم دارد؟ یک بار پدیده را مرور کنیم، برگزار کننده موضوعی که فکر می کنه خلأ داره مشخص می کنه. سپس محققین به انگیزه های مختلفی رویش کار می کنند. آخر سر منتخبین ارائه می دهند، برندگان جایزه می گیرند. مجموعه مقالات چاپ میشه، اخبارش پخش میشه. چند فائده متصور است: 🔹اگر در یک موضوعی خلأ باشه کنفرانس می تونه قوای محققین مختلف را که دارند پراکنده کاری می کنند روی یک موضوع متمرکز کند و مقالات را در یک جا چاپ کند. تا اینجا نیاز به دعوت محققین برای ارائه نیست. 🔹 جمع شدن محققین در یک مکان باید توجیه بیشتری داشته باشد. 🔹 به نظرم یک فائده این است که خودشان که سراغ مقالات یکدیگر نمی روند هنگام ارائه مجبورند به حرف یکدیگر گوش بدهند، تا به یک سرنخهای جذابی برسند که بعداً به طور جدی دنبال کنند. اونجا در ده دقیقه یا پانزده دقیقه چیز خاصی نمیشه گفت. 🔹 اگر جمع شدن محققین با نقد و گفتگو و سوال و جواب همراه باشه، در این صورت ارزش علمی مستقیم داره. توی تجربه بنده این موارد رسماً صورت نگرفت چون فرصتی نبود. در حواشی و غیر رسمی هم خیلی کم این اتفاق افتاد. بنده سعی کردم از افرادی که مقاله مشابه بنده داشتند مقالاتشان را بگیرم. و یک سر نخهایی به دستم رسید. با استاد قائمی نیا در مورد مقاله خود صحبت کوتاهی داشتم‌ و استفاده کردم. با یک استاد دیگر در مورد روش مقاله نویسی هم صحبتی داشتم و از ایشان خواستم ایرادات مقاله را بگویند. 🔹 به نظرم فائده اصلی این جمع شدنها غیر مستقیم است. فرصتی است برای آشنایی محققین با کسانی که در این موضوع کار می کنند‌. بهانه ای برای انتقال دغدغه های خود، معرفی پروژه ها و در صورت امکان همکاریهای بعدی. این مستقیم به موضوعی که براش مقاله نوشتید مربوط نیست! ولی این شبکه سازی می تواند به علم و جهت کلی که برگزار کننده انتخاب می کند کمک کند. در این کنفرانس نیز این اتفاق افتاد. از یک کنفرانس در سامراء هم اطلاع پیدا کردیم! 🔹 مجموعه مقالات هم اگر کیفیت داشته باشد و در دسترس عموم محققین قرار گیرد، می تواند به دیگر محققینی که بعداً خواهند آمد، در آن موضوع خاص کمک کند. برخی از نویسندگانی که برای این همایش مقاله دادند با مقداری چکش کاری جای دیگر هم چاپ می کنند یا آمدند چاپ شده خود را چکش کاری کردند این جا دادند. به هر حال، گامی است در پیشرفت علمی انشالله. 🔹البته هر جایی که رتبه و درجه و تقدم و تأخر و دوربینها، تریبون و ارائه باشه مواظب نیات الهی خود هم باشیم! تا این فوائد علمی به ضرر تبدیل نشود. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f

در خصوص موضوعات کنفرانس امام حسین علیه‌السلام و استشراق 🔹 موضوعات مقالات بیشتر همانطوری که قبل از کنفرانس می شد حدس زد، معطوف بود به دغدغه‌های درون سنت و چارچوب فکری خودمان. اهداف امام حسین علیه‌السلام، شخصیت ایشان، تعارض برخی گزارشات با عصمت و امامت و غیره، حالا یا به صورت کلی یا به صورت موردی. یعنی یک موضوعی برای شما مهم است، می روی می بینی در مورد اون مطلب فلانی چی گفته، اون رو نقد می کنید. این از یک لحاظ خوبه چون چارچوب طرف را به شما تحمیل نمی کند. در این راستا نقدهای مدخل‌های دائره المعارفها زیاد بود. برای یک مدخل سه محقق هم داشتیم. 🔹 اما با این رویکرد شما با اون سنت مقابل آشنا نمی شوی. مقالات کمی به روش شناسی و گونه شناسی پرداخته بودند. به نظر می رسد که 70٪ تحقیقات غربی امروزه اصلا با سؤالاتی که برای ما مهم است کاری ندارند. 🔹 مقالات کمی هم به آثار جدیدتر پرداخته بودند و بیشتر در فضای ۲۰ سال پیش بودند که البته برای مجموع فعالیت مقداری نقص است. 🔹 اتفاقاً ارزیاب خوب عمل کرد و به نظر می رسید که به مقالاتی که این دو مزیت را داشتند یعنی شما را با سنت فکری غربیها و جریانات آشنا می کردند و به آثار جدیدتر پرداخته بودند نمره بیشتری داد. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f

🔹جوزف کمبل، اسطوره شناس معروف آمریکایی گفته که علت اختلافات در خاورمیانه این است که مردم آنجا از جمله مسلمانان اسطوره هایی که آنها را به انسانهای دیگر ربط بدهد ندارند. بلکه اسطوره های آنها هویت مستقل می سازد و دیگران را دفع می کند. 🔹نکته دوم کمبل این بوده که اسطوره ها باید با پیشرفت زمان حرکت کنند ولی در دوران مدرنیته تغییر زمان خیلی سریع بوده و اسطوره ها بازسازی نشدند. 🔹نویسنده مقاله، آمینه انلوز، که شیعه هم شده، می خواهد اثبات کند که حد اقل برای داستان کربلا این دو اشکال وارد نیست. 🔹اولش ثابت می کنه که بر اساس ملاک و شاخصهایی که کمبل خودش طرح کرده، داستان کربلا یک اسطوره است. 🔹 ولی انلوز مواظب است که اسطوره را یک جوری تعریف کند که شائبه تخیلاتی بودن واقعه کربلا ایجاد نشه. برای این کار تعریف اسطوره را از تورستن هایلن وام می گیرد. پس نگاه اینجا معطوف به کارکرد اجتماعی و سوبژه ای و به یک معنا پدیدارشناختی است نه عینی و واقعی. 🔹نویسنده فراز و فرود سرگذشت امام حسین علیه‌السلام را آنگونه که در مقتل ابن مقرم آمده است، با عناصر اسطورههای قهرمانان که کمبل در اثرش شناسایی کرده مقایسه می کند. در بیشتر موارد تطابق کامل نشان میدهد. 🔹او برای پاسخ به اشکال دوم کیمبل نشان میدهد که داستان کربلا در زمان مدرنیته نیز بازسازی شده و مثلاً نقش زنان فعال تر و قویتر شده، همچنان امام حسین علیه‌السلام الگوی فعالیت سیاسی قرار داده شده. 🔹آخرش نشان می‌دهد که داستان کربلا یا روایت کربلا یا اسطوره کربلا جهان شمول و وحدت آفرین است نه تفرقه افکن. @shiistudiesinwesternacademia

چند نکته در مورد مقاله: Joseph Campbell, Shi'ism and the Karbala Narrative (1) 🔹 چند ماه پیش در یک جلسه ای دکتر لگنهاوزن می فرمودند که ما شیعیان منتظر هستیم کسی بیاید به حرف ما گوش بدهد. دنیا اینقدر شلوغ است که کسی خودش سراغ ما نمی آید، ما باید برویم ببینیم مردم روی چه موضوعاتی دارند صحبت می کنند، برویم اونجا حرف خودمان را برسانیم. 🔹به نظر من آمینا انلوز در این مقاله کاملاً از این پند استفاده کرده و نمونه ی خوبی است از کاری که ساختار غالب و ادبیات موجود را حفظ می کند حتی پیش‌فرض‌های یک قالب بیگانه را می پذیرد سپس می بیند چجوری مکتب را می تواند توش بریزد و یک جنبه های مثبتی را از مکتب خود نشان دهد. 🔹 آیا این کار درست است یا نه و آیا نمی توان رویکرد دیگری انتخاب کرد، باید سرش بحث شود، به هر حال این یک نمونه خوبی بود از این رویکرد. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

یک فائده عینی تر همایش برای خودم😊 با این دانشجوی الجزایری توی کنفرانس آشنا شدم. فارسی و انگلیسی خیلی کم متوجه می شد. دست و پا شکسته هر دو تا مون صحبت کردیم. فهمیدم مقاله اش به موضوع من نزدیک بوده. ازش خواستم برایم ارسال کنه ولی یادش رفت. بعد از چند روز، دیروز یادش آمد برایم فرستاد. دیشب گفت در مورد اندیشه دکتر سروش و نظریه رؤیای رسولانه دارد رساله می نویسد، اگر چیزی پیدا کردم برایش ارسال کنم. گفتم اینجا زیاد کار شده. گفت به عربی کمه. گفت فارسی را می‌ تونه کمی بخونه و استادش هم بهش کمک می کنه. برایش ارسال می کنم، انشاالله باعث خیر باشه. الحمد لله 😊

Google translate امروز به کارمان آمد😂

از عزیزان کسی در رابطه با موضوع اندیشه دکتر سروش یا رؤیای رسولانه فهرست منابع داشته باشد یا راهنمایی دیگر هم داشته باشد، ممنون میشم.😊

مرجع آوانگاری از عربی و فارسی به انگلیسی: International Journal of Middle East Studies (IJMES) معمولاً مؤلفین، اول کتاب می نویسند که بر اساس راهنمای آوانگاری این مجله عمل خواهند کرد. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f

https://www.cambridge.org/core/journals/international-journal-of-middle-east-studies لینکش هم باید می گذاشتم

تعزیه در نیویورک و مقالاتی در مورد آن سال 2002 گروهی از هنرمندان ایران به نیویورک دعوت شدند تا در Lincoln Center تعزیه برگزار کنند. در کنار این برنامه، همایشی هم در مورد تعزیه توسط Asia Society برگزار شد که مقالات کوتاه آن در شماره ویژه مجله The Drama Review سال 2005 منتشر شد. بعداً این مقالات گویا به اضافه چند مقاله دیگر در سال 2010 در کتابی به اسم Eternal Performance با ویراستاری چلکاوسکی چاپ شد. شماره ویژه اون مجله: https://muse.jhu.edu/issue/10269 نوشته چلکاوسکی: https://asiasociety.org/time-out-memory-taziyeh-total-drama https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

Eternal Performance: Taziyah and Other Shi'ite Rituals

Peter J. Chelkowski پدر مطالعات تعزیه 😅

چامسکی در مورد تاریخ مسیحیت شبیه همان چیزی را می گوید که بعضی‌ها در مورد قرون اولیه تشیع می گویند مثالی از ردپای تاریخ ادیان در شیعه پژوهی

چند ماه پیش چاپ شده، فقط می دانم کلفته😅 در یک فرصتی باید بخوانم. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

جالب است، نویسنده👆 از صحنه برگزاری یک کنفرانس در صحن حرم امام حسین علیه‌السلام که خودش اونجا مهمان بود، کتاب را شروع کرده است 😊 https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia

👆

#اگر_امام_خمینی_نبود این همه شیعه پژوهی توی دانشگاه های غربی نداشتیم. خودشان اعتراف می کنند که شیعه پژوهی در غرب بعد از انقلاب اسلامی گل کرده

👆 در مورد شیعیان نیجریه پارسال چاپ شده، متاسفانه در دسترس نبود. https://eitaa.com/joinchat/2251686125C641ba4478f @shiistudiesinwesternacademia