#شبهه: (چرا امام حسین(علیه السلام) سرانجام در بیعت با یزید انعطاف نشان داد) گزارش شیخ مفید. شیخ‌مفید از بزرگترین اعاظمِ شیعه و کتابش ارشاد معروف‌ترین کتاب در تاریخ امامان است. گزارش مفید از اِعراض نخستِ امام حسین (علیه السلام) از بیعت، که آخرالامر با دیدن گروه‌ گروه لشکرِ مسلح در برابر خانواده و همراهانِ بی‌دفاع و اندکش، به قبولِ بیعت با خودِ یزید (و نه تسلیمِ ابن‌زیاد شدن) منجر شد چنین است: حسین (علیه السلام) هنگامی که متوجه شد پی‌درپی کمک برای پسرِ سعد می‌آید و آمادۀ کارزارند کسی را پیش پسرِ‌سعد فرستاد و اظهار داشت می‌خواهم با تو ملاقات کنم شب را برای ملاقات مقرر داشتند و بالاخره در میان دو لشکر مدتی طولانی با یکدیگر مذاکره کردند پس از آن پسر سعد به طرف لشکریان خود رفته و نامه به این مضمون به پسر زیاد نوشت: « اما بعد خدای متعال آتش جنگ را خاموش کرد و سخن را یکی کرد و کار اُمت را به سازش کشانید اینک حسین ع متعهد می‌شود به همان جایی که بوده مراجعت نماید و یا به یکی از سرحدات پناهنده شود و مانند یکی از مسلمانان زیست نماید و موظف به انجام قوانین معموله باشد و یا پیش یزید رفته دست در دست او بگذارد تا او خود تصمیم بگیرد [فیضع یده فی یده فیری فیما بینه و بینه] و من خیال می‌کنم تعهد حسین مورد خرسندی تو و به صلاح امت تمام می‌شود.» هنگامی که پسر زیاد این نامه را خواند تصدیق کرده گفت آری این نامه مشفقانه و اندرز برای ماست و شایسته است مطابق با مضمون آن رفتار کرد...... ]و پاسخ حسین ع به بن‌بستِ یا تسلیم یا کشته شدن .... این بود[ وای بر شما مگر کسی از شما را کشته یا مال شما را نابود کرده‌ام یا آهنگ قصاص دارید که این‌گونه آمادۀ قتل من شده‌اید ... به خدا سوگند من دستِ خواری به شما نمی‌دهم و مانند بندگان فرار نمی‌کنم [لا والله لا اُعطیکم بیدی إعطاء الذلیل ولا أفرّ فرار العبید] (شبهه خلاصه شده است) #پاسخ:⬇️ اگر امام حسین قصد بیعت داشت اصلا از مدینه بیرون نمی آمد، توافقی هم که داشت این بود که اگر کسی با من کار نداشته باشد من هم کار به کار کسی ندارم. منتها یزید و به تبع او ابن زیاد کسانی نبودند که به کمتر از بیعت راضی باشند. همانطور هم که امام #حسن علیه السلام هم با معاویه بیعت نکردند، تنها با او صلح کردند نه بیعت به عنوان #خلیفه. فراز آخر خود متن شبهه افکن هم به خوبی گواه این مدعاست. چرا که حضرت میفرمایند: هرگز با شما دست #بیعت نمیدهم. اینکه در نامه #عمر_سعد آمده است، #حسین (علیه السلام) قبول کرده یا به همانجا که بوده برگردد یا بیعت کند، اولا کلام امام علیه السلام نیست که قابل استناد باشد بلکه ادعای عمرسعد است. ثانیا طبق همین ادعا امام اختیار داشته یا بیعت کند و یا به مدینه برگرددـ خب معلوم است امام که از اول تا آخر به دنبال عدم بیعت بوده، آن شقّ یعنی برگشتن به مدینه را برمیگزیند. عجیب است که چرا بعضی اینقدر اصرار دارند عاشورا را آنطور که دوست دارند تفسیر کنند و عجیبتر اینکه دوست دارند تفسیری سازشکارانه و ذلیلانه ارائه کنند.