بعد از تولد حضرت عباس، امام علی علیه‌السلام او را در آغوش گرفت و عباس نامید، در گوش هایش اذان و اقامه گفت، سپس بازوهایش را بوسید و گریه کرد و در پاسخ به ام البنین که دلیل گریه او را جویا شد، گفت:« دو بازوی عباس در راه کمک به حسین علیه‌السلام جدا می شود و خداوند در ازای دو دست بریده اش، دو بال در آخرت به او عطا می کند».
یار پدر
در یکی از روزهای جنگ صفّین، نوجوانی نقابدار از سپاه علی علیه‌السلام به میدان آمد و ترس و دلهره سپاه معاویه را در بر گرفت.هر کس از دیگری می‌پرسید این نوجوان کیست که این طور شجاعانه پا به میدان جنگ نهاده است؟!
از سپاه معاویه کسی جرأت نکرد پا به میدان بگذارد. معاویه به سردار خود، ابن شعثاء، دستور داد تا به جنگ این نوجوان برود ما ابن شعثاء در جواب گفت: مرا حریف ده هزار نفردرجنگ می دانند، چگونه مرا به جنگ با کودکی می فرستی؟ بهتر است یکی از پسرانم رابرای کشتن او بفرستیم. معاویه قبول کرد و ابن شعثاء فرزند بزرگ خود را برای جنگ با این نوجوان به میدان فرستاد.امّا او دریک چشم به هم زدن به دست این نوجوان کشته شد! ابن شعثاء فرزند دوم خود را فرستاد؛ او نیز کشته شد و به این ترتیب هر هفت پسر او کشته شدند و خود او با عصبانیّت پا به میدان گذاشت و به آن نوجوان دلاور گفت: تو پسران مرا کشتی، به خدا قسم پدر و مادرت را به عزایت خواهم نشاند. ولی خود او نیز در مدّت کوتاهی به پسرانش پیوست.
همه با تعجّب به این نوجوان شجاع نگاه می کردند. امام‌علی علیه‌السلام او را پیش خود خواند و نقاب او را برداشت وپیشانی او را بوسید وهمه با تعجّب دیدند که او عباس پسر امیرالمؤمنین است.
مشهورترین لقب حضرت‌عباس علیه‌السلام ابوالفضل است
اما ایشان را به این القاب هم می‌شناختند:
ابوالقاسم «به دلیل داشتن پسری به نام قاسم»
ابوالقِربَه «به دلیل بردن مشک آب به خیمه»
ابو‌الفَرجَه «به دلیل متوسل شدن شیعیان به او»
باب‌‌الحوائج، قمر‌بنی‌هاشم، سقا، الشهید...
بین سال های چهل تا چهل‌وپنج قمری حضرت‌عباس علیه‌السلام با لبابه که نوه‌ی عباس‌بن‌عبد‌المُطَلِب‌بود، ازدواج‌کرد.
لبابه برای عباس علیه‌السلام دو پسر با نام های فضل‌الله و عبیدالله به دنیا آورد.
- برخی از منابع، فرزندان دیگری با نام های حسن، قاسم، محمد و یک دختر را برای حضرت ابوالفضل نام برده اند و گفته اند که قاسم و محمو در روز عاشورا پس از پدرشان به شهادت رسیده اند!
حضرت عباس چهارده ساله بود که پدرش در رمضان سال چهلم هجری به شهادت رسید.💔
او هرگز توصیه ای راکه پدرش در شب بیست‌و‌یک ماه رمضان در آستانه شهادتش به عباس کرد، از یاد نبرد. امام از او خواست که در عاشورا و در کربلا برادرش حسین علیه‌السلام را تنها نگذارد!
ایشان به حرف پدر عمل کردند و به جز کربلا درهمه دوران زندگی اشان، همراه برادرش امام حسین علیه‌السلام بودند و عمر خود را صرف خدمت به ایشان کردند. عباس علیه‌السلام در روز هشتم ذی الحجه خطبه ای را بر فراز بام کعبه خواند کرد و در آن با اشاره به جایگاه امام حسین و معرفی یزید به عنوان شراب خوار، به بیعت مردم با یزید انتقاد کرد و در آن خطبه عنوان کرد که تا زمانی که او زنده است به کسی اجازه نمی‌دهد تا امام حسین علیه‌السلان را به شهادت برساند و تنها راه شهادت امام، کشتن اوست.
در روز هفتم محرم وقتی عبیدالله بن زیاد اجازه استفاده از آب فرات را نداد، امام حسین، عباس علیه‌السلام را فراخواند تا مشک ها را پر از آب نمایند و به اردوگاه ببرند. عباس علیه‌السلام توانست محاصره دشمن را بشکند و آب را به اردوگاه برساند. در راه برگشت، دشمن به او حمله کرد و ایشان از نخلستان عبور میکرد و با آنها می‌جنگید و به سمت خیمه ها می رفت اما زید بن ورقاء جهنی از پشت نخلی بیرون پرید و ضربه ای به دست راستش وارد کرد. ایشان اما شمشیر را به دست چپ گرفتند و به نبرد با دشمن ادامه دادند. حکیم بن طفیل طائی که پشت درختی خود را پنهان کرده بود ضربه ای به دست چپش وارد کرد و بعد از آن نیز عمودی بر سر عباس وارد کرد و او را به شهادت رساند.
وقتی عباس‌علیه‌السلام شهید شد امام حسین علیه‌السلام بر پیکر برادر حاضر شد و به شدت گریه کرد و فرمود: اَلآنَ اِنکَسَرَ ظَهری وَ قَلَّت حیلَتی! اکنون کمرم شکست و چاره ام اندک شد.
محل دفن حضرت عباس علیه‌السلام در شهر کربلا در ۳۷۸ متری شمال شرقی حرم امام حسین علیه‌السلام قرار دارد و یکی از مهمترین زیارتگاه های شیعیان است.
دهه اول محرم هرشب به نام کیست؟
شب اول: #مسلم‌بن‌عقیل
شب دوم: #ورودکاروان‌به‌کربلا
شب سوم: #حضرت‌رقیه‌س🥀
شب چهارم: #حضرت‌حر(ع)
شب پنجم: #عبدالله‌‌ابن‌الحسن(ع)
شب ششم: #حضرت‌قاسم(ع)
شب هفتم: #حضرت‌علی‌اصغر(ع)🥲🥀
شب هشتم: #حضرت‌علی‌اکبر(ع)
شب نهم: #حضرت‌عباس(ع) 🙂💔
شب دهم: #شب‌عاشورا
شب امام حسین (ع)💔🕊
دهه هشتاد=افسران جنگ نرم🇵🇸
حسینم«ع»!
تو تنهاٰ غمی هستی که آدمیزاد
برای به سینه کشیدَنش مشتاق است!