🌸 نامشان جاوید و یادشان گرامی ... ای بهشتی تن تان جام جنون نامتان سلسله‌ جنبان جنون سرتان سوره سرخ ایثار دلتان آیه سرسبز بهار رودها جاری فریاد شما کوهها جلوه ای از یاد شما دشتها سوخته گام شما میدرخشد همه جا نام شما... #دفاع_مقدس #رزمندگان_زنجان #سرداران_زنجان #فرماندهان_شهید_زنجان

💢 #فاتحان_خرمشهر ✍ خاطراتی زیبا و شنیدنی از رزمندگان سلحشور #استان_زنجان در عملیات غرورآفرین #بیت_المقدس ( آزادی خرمشهر ) 💠 قسمت پنجم 🖌... در امتداد دژ مرزی به سمت جنوب به راه خود ادامه دادیم. حدود ۵ کیلومتر با دژ مرزی فاصله داشتیم ولی هر چه پیش می رفتیم از رزمندگان سایر یگان های عمل کننده هیچ خبری نبود. مجبور بودیم به راه مان ادامه دهیم و ادامه دادیم. موانع دشمن یکی دو تا نبود. از یکی رد می شدیم به آن یکی می رسیدیم. در یکی از این موانع ، با یک قبضه ضد هوایی ۲۳م.م دشمن مواجه شدیم که با تیراندازی مدام و بی امان خود همه رزمندگان را زمین گیر کرد. انگاری ضدهوایی قفل شده بود روی مسیرمان و با رگبار متوالی نمی گذاشت از جایمان جنب بخوریم. در این مواقع احساس همه چشم ها برمی گشت به سمت مصطفی حمیدی . اوضاع بقدری خراب بود که فرصت سربلند کردن هم نداشتیم . این بار خود مصطفی گفت :‌ من می روم جلو تا ببینم چه کاری می توانم بکنم. تند و تیز رفت و حدود چهارصد متری ضدهوایی نشست و نشانه گیری کرد. اما تقریباً غیرممکن بود که موشک آرپی جی از آن فاصله به هدف بخورد. مصطفی هم این را می دانست اما مهارت و توانش اجازه نداد که بگوید از این فاصله نمی شود به هدف زد ؛ آن هم در تاریکی شب ! یک لحظه موشک از آرپی جی رها شد و پس از طی یک مسیر منحنی درست افتاد روی قبضه ضدهوایی و منهدمش کرد. صدای تیرانداری ضدهوایی قطع شد و توانستیم سرمان را بلند کنیم. تا آن شب و حتی بعد از آن ، من شلیک آرپی جی به آن شکل ندیدم. تقریبا امکان پذیر نیست و با منطق نظامی هم سازگاری ندارد. اما مصطفی حمیدی این کار را در تاریکی شب انجام داد. حالا دیگر فکر و ذکرمان رسیدن به بالای دژ مرزی بود. با عراقی ها درگیر بودیم و باران خمپاره بود که بر سرمان می بارید. جا به جا خمپاره های ۶۰ ، ۸۲ ، ۱۲۰ می افتاد و منفجر می شد. زوزه ترکش ها فضا را پرکرده بود. چند نفر دور هم جمع شدیم که برویم سمت دژ. تعدادمان زیاد نبود. از سرشب تا ۵ صبح مدام جنگیده بودیم و تلفات مان زیاد بود. نیروهایمان اکثریت شهید و زخمی شده بودند. شب سختی بود و نمی دانستم چقدر از همرزمانم شهید شده اند. تعدای هم به خاطر شدت درگیری ها در تاریکی شب پراکنده شده بودند. حتی فرصت نکرده بودیم زخمی ها و شهدا را جمع کنیم. چیزی به روشن شدن هوا نمانده بود که گفتم باید برویم بالای دژ. در حالی که دورهم بودیم خمپاره ای افتاد درست وسط جمع مان. خمپاره که افتاد من بی اختیار و ناخودآگاه پرت شدم روی محمود تاران. محمود فرمانده دسته بود. با خودم این جور فکر کردم که آسیبی هم به محمود نمی رسد. تا خودم را جمع و جور کنم و از روی محمود بلند شوم ، محمود گفت : آخ ! خیال کردم که با پرت شدن من آسیبی یا ضربه ای به جایی از بدنش وارد شده که این طور آه و ناله کرد. پرسیدم : چی شد؟در تاریکی دستم را گرفت و کشید به طرف خودش ، یک لحظه دیدم دستم رفت داخل شکم محمود. تمام روده هایش را با دستم لمس کردم. خونش گرم بود. فهمیدم ترکش خمپاره شکمش را دریده است. با چفیه زخمش را بستم و کشیدمش پشت دژ. عراقی ها از بالای دژ متوجه ما شده بودند و می زدند. به چند قدمی دژ مرزی ایران رسیده بودیم . درست نقطه صفر مرزی. دستور بود ما بعد از اینکه از کوشک تا شلمچه ادامه دادیم و دشت را دور زدیم ، برگردیم بر روی دژ. حالا هم می خواستیم چنین کاری بکنیم. وقتی خواستیم بالای دژ برویم نیروهای دشمن که به طرف ایران پدافند کرده بودند برگشتند به سمت ما و شروع به شلیک کردند. تیراندازی ها شدت گرفت. با اینکه تعداد ما کم بود ولی برای تسخیر دژ سر از پا نمی شناختیم. جنگ که شدت گرفت عراقی ها دیدند این تو بمیری از آن تو بمیری ها نیست ؛ عده ای تسلیم شدند ، تعدادی پا به فرار گذاشتند و بقیه هم کشته شدند. با یک یورش دژ به دست ما افتاد. رفتیم روی دژ و موقعیت مان را تثبیت کردیم. تا طلوع خورشید چند دقیقه بیشتر فرصت نمانده بود و هنوز نمازمان را نخوانده بودیم. لباس هایم سر تا پا خونی بود. برگشتم داخل دژ پیش محمود که زخمی بود و به سختی نفس می‌کشید. پشت محمود را چسباندم به سینه ام و زیر گوش اش گفتم : می خوام نماز بخوانم. محمود با ایما و اشاره فهماند که کمک کن من هم نماز بخوانم. رمقی برایش نمانده بود و نمی توانست حتی تیمم کند. دست هایم را به عوض او به خاک زده و کشیدم به صورت و دست هایش. لحظات سختی بود. کمک کردم با آن حال نمازش را بخواند. کلمات را نمی توانست به درستی ادا کند. فقط اشاره می کرد... 🌀#ادامه_دارد 🖍 راوی خاطرات سردار سرتیپ حاج محمدتقی اوصانلو فرمانده دلاور قرارگاه حمزه سیدالشهداء شمال غرب کشور #دفاع_مقدس #بیت_المقدس #فتح_خرمشهر #رزمندگان_زنجان #شهدا_راهتان_ادامه_دارد #ما_تا_آخر_ایستاده_ایم ✅ کانال #دل_باخته 🇮🇷 @pcdrab

💢 #فاتحان_خرمشهر ✍ خاطراتی زیبا و شنیدنی از رزمندگان سلحشور #استان_زنجان در عملیات غرورآفرین #بیت_المقدس ( آزادی خرمشهر ) 💠 قسمت ششم 🖌... آن شب وضوی من وضوی خون بود. خون گرم رزمنده دلاور محمود تاران. بعد از اتمام نماز برادر تاران ، من هم سریع نمازم را با سر و روی خونین خواندم. دم دمای صبح از بالای دژ تانکی را دیدم که از سمت ایران به خط نزدیک می شود. گفتم : مصطفی جان! آماده باش که تانک عراقی دارد می آید. هنوز عراقی ها تو منطقه بودند و به طور کامل منطقه پاکسازی نشده بود. به بچه ها گفتم : آماده باشید اما نزنید. یکدفعه دیدید عراقی است ، هوشیار می شود و فرار می کند. نباید بگذاریم از چنگ مان در برود. تانک نزدیک تر آمد و دیدم که یک نفر با سری زخمی و باندپیچی شده داخل تانک نشسته و ما را نگاه می کند. به دقت نگاه کردم و کم کم حس کردم آنکه سرش باندپیچی شده آشنا به نظر می رسد. قیافه اش را دقیق نمی دیدم ، اما حسی به من می گفت که شلیک نکنید. آشناست ! به بچه ها گفتم : هیچ کس شلیک نکند. تانک نزدیک و نزدیک تر آمد. حاج احمد کاظمی فرمانده تیپ خودمان بود. خودش را با تانکی غنیمت گرفته شده به خط مقدم رسانیده بود. ما را که دید به دژ رسیده ایم خیلی خوشحال شد ، ما هم از دیدن ایشان واقعاً خوشحال شدیم. دست داده و خوش و بش کردیم. از ناحیه سر زخمی شده بود. پرسید : پس شما تا اینجا رسیدید؟ گفتم: بله. با دیدن حاج احمد آقا شور و شعفی در بین رزمنده ها موج برداشت. به آخرین نقطه ای که قرار بود در این مرحله ، نیروهای عمل کننده برسند ما رسیده بودیم. هنوز از بقیه یگان ها که باید می آمدند ، خبری نبود. از نقطه الحاق تیپ نجف با تیپ حضرت رسول (ص) چند کیلومتری بیشتر جلو رفته بودیم. به بچه ها گفتم : محمود را به اورژانس یا آمبولانسی می رسانم و برمی گردم. درست و حسابی جایی را نمی شناختم. در تاریکی شب و زیر باران آتش و گلوله آمده بودیم و حالا که آفتاب آرام آرام از مشرق بالا می آمد، جاهایی را می دیدیم که پیش از این ندیده بودیم. آمدیم حرکت کنیم که حاج احمد کاظمی پرسید : کجا می روید؟ گفتم : این دوستم زخمی است و دارد از دست می رود. او را به جایی می رسانم و زود بر می گردم. گفت: خیلی خب برو و موقع برگشتن هم هر که را دیدی با خودت بردار بیار اینجا. اما بردن محمود کار یک نفر نبود. با چند نفر از بچه ها محمود را برداشتیم و به سختی آوردیم به اولین پست امدادی مستقر در منطقه و سپردیم دست آنها. دیگر کاری در آنجا نداشتیم. تعدادی از نیروها آنجا بودند که زخم شان سطحی بود ، اعم از نیروهای زنجان و دیگر شهرها همه را جمع کردم و گفتم: باید برویم جلو ، حاج احمد گفته بیایید. تند و تیز برگشتیم به خط. حاج احمد هنوز تو خط بود. وضعیت گردان ما آشفته و سازمانش به هم خورده بود. تعدادی از نیروها شهید و زخمی شده بودند. آمار گرفتیم و حساب دستمان آمد که چی به چی هست. بایستی قبل از اینکه عراقی ها پاتک کنند به وضعیتمان سر و سامان می دادیم. شروع کردیم به کندن سنگرهای دفاعی. البته عراقی ها از زحمت ما در کندن سنگرهای اجتماعی کم کرده بودند. از لحاظ سنگرهای اجتماعی مشکلی نداشتیم. کم کم نیروهای تیپ محمد رسول الله (ص) هم به ما رسیدند و الحاق صورت گرفت. هفدهم اردیبهشت ماه مرحله دوم عملیات را به پایان رساندیم و منتظر پاتک عراقی ها ماندیم. همه مصمم بودیم اگر پاتکی کردند جلویشان جانانه بایستیم. با سردار حمید باکری تماس بی سیمی داشتیم و موقعیت و وضعیت مان را به یکدیگر می گفتیم. حمید از جمله فرماندهانی بود که نیروهایش را از اول تا آخر عملیات گم نکرد. از اول تا آخر در صحنه جنگ بود ، هم زنده ماند و هم خوب فرماندهی کرد. نقش بسیار موثری در پیشروی رزمندگان اسلام داشت. در مرحله سوم چندتا از فرماندهان را دیدیم که نیروهایشان را گم کرده بودند ، می گفتند نیروهایشان راه را اشتباهی رفته اند ولی حمید باکری این گونه نبود همیشه کنار نیروهایش بود. از اول صبح دنبال برادر حسن آندی می گشتم. نگرانش شده بودم. مرتب از خودم می پرسیدم : پس حسن آقا کجا رفته؟ بعد آن همه هیجان و شادابی اش در اول درگیری ها به خاطرم آمد که چهره اش در تاریکی شب می درخشید. دلم برای دیدنش بی تاب شده بود. نزدیکی های ظهر دیدیم ، دو نفر از سمت عراق به سمت دژ می آیند. نزدیکتر شدند. از نیروهای خودمان بودند. گفتند: ما با حسن آندی رفته بودیم سمت نخلستان های تنومه . تا آنجا با هم بودیم ولی بعد حسن آقا را دیگر ندیدیم. حالا می خواهیم برگردیم نخلستان بچه ها آنجا هستند... 🌀#ادامه_دارد 🖍 راوی خاطرات سردار سرتیپ حاج محمدتقی اوصانلو فرمانده دلاور قرارگاه حمزه سیدالشهداء شمال غرب کشور #دفاع_مقدس #بیت_المقدس #فتح_خرمشهر #رزمندگان_زنجان #شهدا_راهتان_ادامه_دارد #ما_تا_آخر_ایستاده_ایم ✅ کانال #دل_باخته 🇮🇷 @pcdrab

💢 #فاتح_خرمشهر 📽 مصاحبه زیبا و شنیدنی سردار شهید #حاج_احمد_کاظمی فرمانده وقت تیپ هشت نجف اشرف در عملیات غرورآفرین #بیت_المقدس با سر زخمی و باندپیچی شده 🌺 روحش شاد و یادش گرامی #دفاع_مقدس #بیت_المقدس #آزادی_خرمشهر #سرداران_شهید #نام_شهدا_فراموش_ناشدنیست #ما_تا_آخر_ایستاده_ایم ✅ کانال #دل_باخته 🇮🇷 @pcdrab