ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺗﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪنشاﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﺩﻭﺭﯼ ﮐﺮﺩ

آقای قاضی حالم مثل یه زخم عمیقه که میخاره اما نمیشه بخارونیش

و اینگونه بود که مافهمیدیم عده ای در لباس دوست عجیب دشمنند

ﺩﯾـگـﺮ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﯾﺴﻤﺖ !… ﻫﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤــﻬﺎﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﺪ ! ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ

همـچـون ساعـت شنی شــده ام کــه نـفــس هـای آخـرش را مـیـزنـد و الـتـمـاس مـیـکــنــد یـکـی پـیـدا شـود و بـرش گــردانـد مــن هــم … نه …! ! لـطــفـا بـرم نـگــردانـیـد ! ! ! بــگـذاریــد تــمام شــوم …

تلخی روزگار از اونجایی شروع میشه که خیلی چیزها رو میشه خواست اما نمیشه داشت

این عادت ما آدماست وقتی کارمون گیره قولای قشنگی میدیم

ﮐﻤﻲ ﻋﻮﺽ ﺷﺪﻡ… ﺩﻳﺮﻳﺴﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﻲ ﻫﺎ غمگین نمیشوم ﺑﻪ ﮐﺴﻲ ﺗﮑﻴﻪ نمیکنم، ﺍﺯ ﮐﺴﻲ انتظار ﻣﺤﺒﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ، ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﺑﺮ ﺩﺳﺘﺎنم، ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﺍﻧﻮ ﻫﺎﻳﻢ ﻣﻴﮕﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭ خودم ﻣﻴﺸﻮﻡ… چقدر ﺑﺰﺭﮒ ﺷﺪﻡ ﻳﮏ ﺷﺒﻪ

جاهای خالی آدما اولش ترسناکه بعد غمگین میشه، بعد عادت میشه بعد لذت میبری از تنهایی و آخرشم دیگه برات مهم نیست ...!

همه غمگین بودند؛ زیرا هیچکس، هیچکس را دوست نداشت.

“وابستـگـے پیـداکردن” بِہ کَسے کِہ مُطعلـق بِہ تو نیـــسـ یـَعنے مَرگــ تَدریجے

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه دیوانه کننده ترین حس دنیاست…