_

در جای جایِ زندگی‌ام نوری هست و این بودن دلگرمی‌ست برای امروز ، فردا ، روزهایی که خواهند رسید ، روزهایی که نخواهند رسید و هر ثانیه از این روزها . بالاخره امید هنوز هم این جاست ، توی کیسه روغنیِ نون خرمایی‌ای که مامان بزرگ درست کرده ، یا نوری که از بین نرده های پنجره می‌افته روی دست‌هایت . امید هنوز هم میاد و تو هنوز هم ازش حرف می‌زنی ، هنوز هم به وقت‌هایی فکر می‌کنی که وجودت ازش لب‌ریز بود . امید هنوز هم رو به روی تو نشسته ، به امید روزی که دوباره نگاهش کنی .

تنها جمله ای که شاید هیچ وقت ترکش نکنم:(خیلی >> ) قربونت برم،فداتشم،عشقی...

میزان گُلی ک نیازدارم بهم تقدیم شه🤍💅🏻

بوم بوم تل آویو

_

زیباترین انسان هایی که تا الان شناختم ؛ آنهایی بودند که شکست خورده بودند ، رنج می‌کشیدند این افراد حسی از قدردانی ، حساسیت و فهم زندگی داشتند که انها را پر از دلسوزی ، ملایمت و توجه عمیق عاشقانه میکرد. زیبایی این افراد اتفاقی نبود : ) -الیزابت کوبلرراس-