بسم الله الرحمن الرحیم
رسول اکرم(صلى الله عليه وآله) فرمودند:
«اَلعِلْمُ خَزَائِنُ، وَ مِفْتاحُها السُّؤالُ، فَاسْألُوا يَرْحُمَكُمُ اللّهُ، فَاِنَّهُ يُوجَرُ فيهِ اَرْبَعَةٌ: اَلسَّائِلُ، وَ الْمُعَلِّمُ، وَ الْمُسْتَمِعُ، وَ الْمُجیبُّ لَهُْ»
علم و دانش خزينه ها و گنجينه هایی است که كليد اين گنجينه ها سؤال كردن است. بنابراين، در مورد مجهولاتتان سؤال كنيد، خداوند شما را رحمت كند. زيرا چهار گروه بر اثر پرسش و پاسخ اجر مى برند:
۱-سؤال كننده.
۲-معلّم و استاد.
۳-كسى كه در آن جلسه حاضر است و پرسش و پاسخ را مى شنود.
۴-كسى كه پاسخ سوال رامیدهد.
📚 عيون أخبار الرضا جلد۲ صفحه ۲۸
@soalvajavab
بسم الله الرحمن الرحیم
ضمن عرض سلام و ادب خدمت همراهان گرامی
بنده امیرگرالی هستم.طلبه درس خارج مشهد
به اطلاع میرساند که :
هر روز در این کانال ، یک پرسش همراه با پاسخ آن به اشتراک گذاشته خواهد شد.
و این کانال هیچ گونه فعالیت دیگری نخواهد داشت.
پرسشها در زمینه های مختلف اما مشترک در این جهت که پاسخ همه آنها از دو منبع نورانی قرآن و عترت علیهم السلام استخراج میشود.
در برخی از پرسشها ، دو نحو پاسخ (اجمالی-تفصیلی)ارائه میشود.
این کانال در هر روز نهایتا در حد ۳ ، ۴ دقیقه بیشتر از وقت مبارکتان را نمیگیرد بنابراین پیشنهاد میکنم تشریف داشته باشید و از انوار قرآن و عترت بهره مند شوید.
فعالیت کانال از فردا چهارشنبه ان شاء الله شروع خواهد شد.
@soalvajavab
❓ پرسش شماره ۱
📝 موضوع : اخلاقی
🔖 عنوان : رابطه بین زهد و پیشرفت
🗣 پرسش :
میان زهد(سادهزیستى) و پیشرفت چه ارتباطى است؟ آیا این دو قابل جمع هستند؟
✍ پاسخ :
● یکى از کمالات اخلاقى انسان زهد و سادهزیستى است و در متون دینى ما در باب مخالفت با تجمّلات دنیوى و دنیاگرایى تأکیدات فراوانى شده است:
در قرآن کریم خداى بزرگ به پیامبر اکرم میفرماید:
وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى
و هرگز چشمان خود را به مواهب مادّى، که به گروههایى از آنان دادهایم، مدوز؛ اینها گلهاى [ناپایدار] زندگى دنیاست؛ تا آنان را در آن بیازماییم؛ و روزى پروردگارت بهتر و ماندگارتر است.
● اما دیدگاههاى مختلف در باب زهد و پارسایى در طول تاریخ موجب بروز تفاسیر گوناگون در عرصه فرایندهاى اجتماعى گشته است و متأسفانه برداشتهاى ناروا از منابع دینى و یا نادیده گرفتن سنت و سیره حضرات معصومین نحلههاى گوناگونى را پرورانده که جمعى در مسیر افراط و گروهى در وادى تفریط، چهره زیباى زهد و سادهزیستى را مشوّش ساختهاند. به گونهاى که گاهى با شنیدن واژه زهد انزوا، تنهایى، دورى از مردم و تمدن و پیشرفت و ترقى، و دعا و عبادت در گوشهاى آرام و فارغ از مشغلههاى زندگى در ذهن انسان تداعى میگردد، در حالیکه این معنا واژگونه ساختن حقیقتى ارزشى و آلوده ساختن مفهومى ملکوتى است.
امام صادق علیه السلام میفرماید:
لَيْسَ اَلزُّهْدُ فِي اَلدُّنْيَا بِإِضَاعَةِ اَلْمَالِ وَ لاَ بِتَحْرِيمِ اَلْحَلاَلِ بَلِ اَلزُّهْدُ فِي اَلدُّنْيَا أَنْ لاَ تَكُونَ بِمَا فِي يَدِكَ أَوْثَقَ مِنْكَ بِمَا فِي يَدِ اَللَّهِ
«زهد نه آن است که مال دنیا را تباه کنى و نه آنکه حلال آنرا بر خود حرام گردانى، بلکه زهد آن است که اعتمادت به آنچه نزد حق است، بیش از آن باشد که در نزد خودت یافت میشود»
لذا پارسایى و زهد،دلبستن به امر باقى و نومید گشتن نسبت به امور فانى است. جدایى از تعلقّات دنیوى و قرب به ملکوت است.
● حال آیا رشد و کمال و تعلیم و تربیت و سعادتمندى مانع پارسایى است یا یاور آن؟
کدام مکتب و آیین، مانند اسلام توصیه و تشویق نسبت به فراگیرى علم و کسب معرفت و جوشش و بالندگى و تلاش عقلانى دارد؟
● اما در باب نسبت بین دین اسلام و پیشرفت باید گفت:
از لحاظ تاریخى اسلام همواره به نو شدن تمایل نشان داده است، اما این نو شدن لزوماً به معناى مدرنیسم و نو شدگى غربى نیست.
نکته حائز اهمیت این است که :
ترقّى، پیشرفت و نو شدنى مورد نظر اسلام است که انسان را اسیر تمایلات نفسانى و تعلقات دنیوى نسازد، بلکه او را از هوا و هوس برهاند.
وقتى تساوى دو روز انسان از منظر اسلام غبن و خسران محسوب گردد، این بهترین معناى رشد و بالندگى است.
در همین راستا در روایات وارده از پیشوایان دین میخوانیم:
امام على علیه السلام میفرماید :
حَقٌ عَلَى الْعَاقِلِ أَنْ يُضِيفَ إِلَى رَأْيِهِ رَأْيَ الْعُقَلَاءِ وَ يَجْمَعَ إِلَى عِلْمِهِ عُلُومَ الْحُكَمَاءِ
«سزاوار است انسان عاقل رأى خردمندان را به رأى خود بیفزاید و دانش علما را بر دانش خویش اضافه نماید».
امام على علیه السلام میفرماید:
التَّجارِبُ لا تَنْقَضي ، و العاقِلُ مِنها في زِيادَةٍ
«تجارب آدمى پایان ندارد و معلومات انسان عاقل به وسیله تجربه همواره در افزایش و فزونى است»
امام صادق علیه السلام میفرماید:
العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَیهِ اللَّوابِس
«کسى که از مقتضیات زمان خود آگاه است مورد هجوم اشتباهات واقع نمیشود».
امام موسى بن جعفر علیه السلام میفرماید:
لَيسَ مِنّا مَن تَرَكَ دُنياهُ لِدِينِهِ و دِينَهُ لِدُنياهُ
«از ما نیست آنکس که دنیاى خود را براى دینش یا دین خود را براى دنیاى خویش ترک گوید».
#شبهه
@soalvajavab