بک یاالله بمحمد بعلی بفاطمة بالحسن بالحسین بعلی ابن الحسین بمحمد ابن علی بجعفر ابن محمد بموسی ابن جعفر بعلی ابن موسی بمحمد ابن علی بعلی ابن محمد بالحسن ابن علی بالحجة بالحجة بالحجة بالحجة بالحجة بالحجة...

یکی از موضوعات جذابی که خوب است این روزها یکبار دیگر آن را مرور کنیم، نامگذاری هایی است که رهبر انقلاب از آغاز رهبری شان آن را اجمالا انجام می دادند اما از سال 78 و سالی که آن را سال امام خمینی(ره) نامیدند، یک برنامه ثابت برای منصب رهبری بدل کرد اما یک دهه بعد، یعنی سال اول تحریم جدید اقتصاد ایران -و سال آخر دولت نهم-ایشان این نامگذاری ها فقط اقتصادی است! اگر به روند سالهای قبل از 1387 نگاه کنید، همواره موضوع نامگذاری سالها توسط ایشان، درباره اصلاح ساختار نهادی جامعه بوده. از تکیه بر خدمت گزاری دولت تا پاسخ گویی به مردم تا وجدان کاری و عدالت اجتماعی و... همه و همه موضوعات متنوعی بودند برای تاسیس و اصلاح نهادی جامعه نوپای ایرانِ پس از انقلاب. اما از سال 87، رهبر انقلاب تنها بر روی یک موضوع متمرکز هستند: «تبدیل جامعه ایران به یک جامعه تولیدگر!» چرا؟ آیا این یک کلی گویی و حرف خوب زدن معمولی است یا یک طرح خاص را دنبال می کند؟ اگر به روند این نامگذاری ها نگاه کنیم، ممکن است یک طرح آشکار شود؟ این طرح با طرح های دیگر اندیشه های ایران چه تفاوتی دارد؟ رهبری ایده خاصی را دنبال می کنند که دیگر مثل سالهای دهه هفتاد دیگر حرف از عدالت و خدمت و پاسخگویی و اشتغال نیم زنند و همه چیز را حول یک مفهوم به اسم تولید متمرکز کرده اند؟ حتما خیلی ها برای این سوالات پاسخی دارند و تحلیل و تبیین و روایتی، من هم روایتی از این ماجرا دارم و فکر می کنم رهبری می خواهد طرح خود را از طریق این نامگذاری ها آشکار کند! در روزهای نوروز امسال روایت خودم را از این ماجرا با شما در میان خواهم گذاشت... 🆔 @social_theory

درست است که امروز کشور ما را ایران به معنای سرزمین آریایی ها نامیده اند، اما فراموش نکنیم که ساکنین این سرزمین هیچگاه فقط آریایی ها نبوده اند. لذا اینگونه شعارها واقعا خطرناک است و باعث احساس نگرانی غیر آریایی های ایران می شود! ترکمن‌ها که به طور خاص ارتباط نزدیکی با ترک‌های آسیای مرکزی دارند. عرب‌های جنوب ایران، به ویژه در استان خوزستان، از نژاد سامی هستند. برخی از اقوام قفقازی مانند تالشی‌ها و گرجی‌ها که در بخش‌هایی از ایران زندگی می‌کنند، ریشه‌های غیر آریایی دارند. راجع به بلوچ‌ها، لرها، کردها هم برخی از محققان معتقدند که آنها نیز از نظر نژادی ترکیبی از اقوام مختلف هستند، مثلا بلوچها پیوندی با اقوام دراویدی که پیش از ورود آریایی‌ها در منطقه سکونت داشتند دارند. از همه مهمتر، عیلامی ها هستند که هزار سال قبل میلاد، آریایی های مهاجم آنها را نابود کردند و فرهنگ و معماری و نظام اداری و... را از آنها اموختند و ساکن سرزمین آنها شدند. لرهای جنوب غربی ایران مثل لرهای خوزستان و برخی از اقوام امروز ایران تا محدوده فارس، ریشه اصلی آنها عیلامی است. آشوری ها و ارمنی ها هم به این لیست اضافه کنید... اگرچه این پیوندهای نژادی امروز دیگر خالص نیستند و در این سه هزار سال خطوط نژادی سامی تا آریایی با هم آمیخته شده، اما یادمان باشد که مردم ایران فقط آریایی نیستند. آریایی ها اگر مزیتی دارند، در پاکسازی نژادی نیست، بلکه در این است که توانستند این سرزمین را یکپارچه و با پیوند و آموختن از دیگر فرهنگها، سطح تمدن این منطقه را ارتقاء دهند. این مزیت آریایی بودن است و باید آن را پاس داشت. 🆔 @social_theory

🔴«چرا تولید اهمیت دارد؟» 📝حسین مهدیزاده قسمت 1️⃣ ما در جهانی زندگی می‌کنیم که تقریباً تمام مصنوعات انسان از صورت خام و طبیعی خود فاصله گرفته‌اند؛ به گونه‌ای که تاریخ تاکنون چنین فاصله‌ای را تجربه نکرده است! اجازه دهید با مثالی ساده آغاز کنیم: سنگ آهن؛ همین ماده اولیه به ظاهر ساده! امروز قیمت جهانی هر تُن سنگ آهن ۱۰۲ دلار است (با نرخ دلار مبادله‌ای ۷۰ هزار تومانی، معادل ۷ میلیون تومان). در حالی که خود استخراج بین ۱۰ تا ۵۰ درصد هزینه دارد تا یک سنگ آهن 1 تنی به کارخانه تولید شمش آهن تحویل شود. اما ارزش محصول های نهایی هم با هم خیلی زیاد هستند. مثلا همین آهن به صنعت ساختمان می رود. قیمت یک تیرآهن شماره ۱۶ (با طول ۱۲ متر و وزن ۲۲۵ کیلوگرم) در بازار حدود ۶ میلیون تومان است. حال اگر از یک تُن سنگ آهن معدن چادرملو (با خلوص ۶۰٪) استفاده شود، حدود ۶۰۰ کیلوگرم آهن خالص به دست می‌آید که می‌تواند تولید ۲.۵ عدد تیرآهن را ممکن سازد. پس تولید این میزان تیرآهن ارزشی حدود 8 میلیون تومان روی ارزش سنگ آهن گذاشت. مرحله بعد این را به بساز بفروش می دهیم. در یک ساختمان سه‌طبقه ۱۰۰ متری، به طور میانگین ۵۰ کیلوگرم آهن در هر مترمربع استفاده می‌شود. این یعنی ۱۴٪ از هزینه ساخت صرف آهن‌آلات می‌شود. اگر قیمت هر مترمربع ساختمان ۱۵ میلیون تومان باشد، این آهنِ استخراج‌شده از معدن، پس از ورود به صنعت ساختمان هم 10 میلیون دیگر قدرت خرید ایجاد می‌کند و به مصرف نهایی می رسد. سر جمع در این چرخه از خاک 25 میلیون تومان در آمد کسب شد. اما یک مقصد دیگر صنعت خودرو سازی است! حدود ۶۰٪ از قیمت یک خودروی سواری معمولی مربوط به هزینه‌های آهن و فولاد است. به عنوان نمونه، یک خودروی سورن ایران‌خودرو با وزن ۱.۳ تُن و قیمت ۶۱۵ میلیون تومان، از یک تُن سنگ آهن ۷ میلیون تومانی، به محصولی با ارزش 400 میلیون تومان تبدیل شده است! حال صنعتی لوکس مانند ساعت‌سازی سوئیسی را بررسی کنیم: یک ساعت حرفه‌ای سوئیسی ۱۵۰ گرمی با قیمت ۱۰ هزار دلار، حدود ۱۰۰ گرم آهن در خود جای داده است. این یعنی صنعت ساعت‌سازی می‌تواند یک تُن سنگ آهن را به ۶,۰۰۰ ساعت تبدیل کند که هر یک ۱۰ هزار دلار ارزش دارد. به عبارت دیگر، یک تُن سنگ آهن ۷ میلیون تومانی می‌تواند به کالایی با ارزش ۴,۰۰۰ میلیارد تومان تبدیل شود! این یعنی «تولید» تبدیل خاک خام به ثروت و کالاهای نهایی است که فرسنگها با مواد اولیه فاصله دارد. حالا سوال این است که ایران با طول و عرضی بالاتر از یک و نیم میلیون کیلومتر مربع (که 20 برابر امارات است) و با این جمعیت 90 میلیونی(امارات 2 میلیون اماراتی دارد و حدود 10 میلیون مهاجر و کارگر) را با چه سطحی از تولید داریم اداره می کنیم؟ هر کشور سه هزینه اصلی دارد: ۱. هزینه معیشت مردم (خوراک، پوشاک، مسکن…) ۲. هزینه توسعه (آموزش، زیرساخت‌ها، فناوری…) ۳. هزینه‌های سیاسی (رقابت‌های بین‌المللی، حفظ امنیت، دیپلماسی…) بر اساس آمار بانک جهانی: ارزش کل اقتصاد ایران سالانه حدود ۲۵۰ تا ۳۰۰ میلیارد دلار است. تنها ۲۰ تا ۲۵٪ از این رقم از طریق صادرات (عمدتاً نفت، گاز، پتروشیمی و مواد معدنی) تأمین می‌شود. ۷۵ تا ۸۰٪ اقتصاد در داخل کشور جریان دارد، اما بخش عمده آن مربوط به خدمات(آموزش، حمل و نقل، خدمات عمومی) و کالاهای ساده است، نه محصولات پیچیده! و محصولات نهایی مصرفی مردم ایران، دقیقا همان محصولات پیچیده است. یعنی لوازم الکترونیک مثل موبایل، کامپیوتر، تجهیزات پیشرفته درمان و... نکته قابل توجه: از کل صادرات ایران، فقط ۵ تا ۱۰٪ محصول نهایی است! این یعنی ما در باشگاه خام فروش ها جای داریم! و کالاهای با ارزش 1دلار می فروشیم و محصولاتی با ارزش های 100 دلاری می خریم!! پس مساله اساسا این است که ما چطور می‌توانیم از این چرخه خارج شویم؟ ما خاک می فروشیم و موبایل و دستگاه MRI می خریم! پس با ورود به لایه های بعدی چرخه تولید می توان از این باشگاه خارج شد. و این تازه فقط دانستن صورت مساله است! ادامه دارد… 📌 نظر شما چیست؟ به عقیده شما راهکار اصلی رهایی ایران از وابستگی به خام‌فروشی چیست؟ #سال_سرمایه_گذاری_در_تولید #تولید #اقتصاد_ایران #خام_فروشی 🆔 @social_theory

#نکته #دعا را جدی بگیریم. امروز آقا فرمودند: "در این شب‌ها فرصت دعا و تضرع را از دست ندهید. جوانها می‌توانید با یک توجه با یک دعا با یک #اخلاص سرنوشت زندگی خودتان بلکه #سرنوشت زندگی یک ملت را تغییر بدهید." ➖➖➖ امت اسلام و جبهه مقاومت امروز ابتلائات مهمی دارد. از غزه و لبنان گرفته یمن و پاکستان و افغانستان و... . خباثت های طواغیت در حال تصعید است و باید اقدام ما نیز تصعید یابد. #دعا در این مقیاس را جدی بگیریم. برای امور مهمه و تغییر سرنوشت‌ها و عبور از مقاطع حساس، دعا کنیم. شب مقدرات افراد و جوامع است. #شب_قدر 🆔 @taalighat

برادران شیعه ما در لبنان و سوریه و فلسطین بسیار ملتمس دعا هستند. در این شب برای آنها دعای ویژه کنار بگذارید. 🤲

ساعتت شهادت امیرالمومنین(ع) طبق روایات ما همین ساعات است. ساعت نماز عشا در شام 21 رمضان

🔴«چرا تولید اهمیت دارد؟» 📝حسین مهدیزاده قسمت 2️⃣ ارزش اقتصادی که در یک جامعه، تولید می شود، شبیه این درخت است👆 1- #ریشه که مواد اولیه است. همانطور که در یادداشت قبل گفتم، مواد اولیه، خاک زیرپایمان است اما اگر خروار خروار هم آنرا بفروشیم، بیشتر از یک واحد ارزش برای ملت ها نمی آورد، در حالی که محصولاتی که ما با آنها زندگی می کنیم، گاهی تا چند ده هزار برابر مواد اولیه ارزش دارد! حالا اگر یک کشور بند انگشتی با جمعیت حدود یک میلیون نفر مثل قطر و کویت و امارات و بحرین، باشد، ممکن است بتوانند کشور را با فروش مواد خام اداره کنند، اما کشوری واقعی، با پهنه ایران و جمعیت آن و مخاطراتش امکان اداره با درآمد حاصل از خام فروشی را ندارد. 2- یک مرتبه بالاتر، #صنایع_خام پتروشیمی و ذوب آهن و... است که یک واحد درآمد را دو واحد می کند اما باز هم ناچیز است و باز کفاف ممکت داری را نمی دهد. 3- آن بخشی از کار یک جامعه که می تواند هزینه زندگی و توسعه و نیازهای سیاسی و بین المللی یک ملت را بدهد، بخش سوم یعنی #صنعت_پیشرفته است. اینجاست که یک واحد ارزش مواد خام، هزار و ده هزار و چند صد هزار برابر ارزش پیدا می کند! سالهاست اقتصاد ما با سوداگری دلار کسری درآمد سالیانه اش را جبران می کند. یعنی برای سود 20% و 30% و 50% پول ملی به زیر کشیده می شود، اما اگر اهل تولید بودیم، می توانستنیم روی 20 برابر و 200 برابر و 2000 برابر شدن سرمایه اولیه فکر کنیم! 4- مرحله چهارم #تجارت است که کالای نهایی را نهایتا یک برابر با ارزش تر می کند! 👈 این #تمثیل_پایه را تا آخر یادداشت های اهمیت تولید کار دارم. 🆔 @social_theory

مقاله ویکی فقه درباره اسلام آوردن ایرانیان، مقاله جالب و خواندنی است. در این مقاله به مواردی از فارسی حرف زدن های ائمه و تفاوت رفتار ائمه با ایرانیان نسبت به رفتار خلفاء هم آمده است. خواندنی بود! https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C%D8%A7%D9%86?hilight=%D9%85%D8%A7%D8%A1+%D8%A7%D9%84%D8%AF%D8%AC%D9%84%D9%87#_%DB%8C%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86%20%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D9%88%20%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C%20%D8%B3%D8%AE%D9%86%20%DA%AF%D9%81%D8%AA%D9%86%20%D8%A7%D8%A6%D9%85%D9%87

🔴«چرا تولید اهمیت دارد؟» 📝حسین مهدیزاده قسمت 3️⃣ دیشب در مسیر تکمیل یادداشت های اهمیت تولید، دیپسیک، پیشنهاد جالبی داد که این استعاره درخت اقتصاد را کمی تغییر بدهم. اگرچه عکسی که در پست قبل گذاشتم هم به پیشنهاد دیپسیک نزدیکتر است تا به پیشنهاد من. دیپسیک پیشنهادش این بود که صنعت پیشرفته شبیه شاخه های درخت است نه تنه آن و هر چه درخت شاخه های گسترده تری داشته باشد، برگ و بار بیشتری هم خواهد داشت: ۱- ریشه: مواد #خام (مثل نفت خام و فولاد و مواد اولیه کشاورزی و طبیعی است) که ارزش افزودۀ کمی دارد. ۲- تنه درخت: صنایع تولید #مواد_اولیه (مثل پتروشیمی، فولاد و...) که ارزش را ۲ برابر میکند، اما باز هم ناچیز است و برای کشور داری کافی نیست. ۳- شاخه ها: #صنعت_پیشرفته (مثلاً خودروسازی یا داروسازی و همه صنایع دانش بنیان هم کوچک مقیاس و هم بزرگ مقیاس) که ارزش را تا ۱۰۰۰ برابر افزایش میدهد. ۴- برگها: #تجارت که ارزش نهایی را حداکثر ۲ برابر میکند و با همه اهمیتش برای رسیدن کالای نهایی به مردم اما ارزش افزوده آن برای فعال اقتصادی بیشتر از خام فروشی نیست 5- میوه ها: که #محصولات_نهایی هستند که مردم آنها را استفاده می کنند. قطعا این تشبیه کاملتر است، اما نوشتن یادداشت بر اساس آن بسیار پیچیده خواهد شد، لذا با همان تصویر ساده خودمان ادامه خواهیم داد... 🆔 @social_theory

🔴«چرا تولید اهمیت دارد؟» 📝حسین مهدیزاده قسمت 4️⃣ با تصویر و نگاه استعاری که در درخت اقتصاد یک جامعه گفته شد، بد نیست یک نگاهی به اقتصاد چند کشور بیندازیم. اول از ایران خودمان شروع کنیم. 🔻اولین اطلاع قابل تقدیر و غرورآفرین اینکه، کالاهای مصرفی #نهایی مردم ایران تا 80% ایرانی است و این برکت داشتن صنعت ساختمان، کشاورزی، خودرو، آموزش و پرورش، لوازم خانگی، حمل و نقل عمومی و خدمات عمومی و... که سهم بسیار بزرگی از کالاهای نهایی که ما مصرف می کنیم را دارد. از قضا ما در کالاهایی مستقل هستیم که اگر خوب دقت کنیم، تکیه گاه وابستگی و رها کردن آرمانهای یک ملت هستند! این کالاها ظاهرا ساده هستند اما اگر به کشورهای دیگر نگاه کنید، دقیقا از طریق همان بخشی که ایران سعی کرده است خودش را مستقل کند، امنیت و پیشرفت از بیرون کشور به چالش کشیده می شود. ⚠️ بیایید کالای پرهزینه ای مثل آموزش و پرورش را بررسی کنیم. میدانید که بزرگترین بخش هزینه ای دولت این وزارت خانه است. اما می دانید که در منطقه منطقه، فقط ما هستیم که کتاب درسی مستقل از برنامه آموزشی #یونسکو تولید می کنیم؟ یا مثلا می دانید که امارات متحده و قطر به مدارس بین المللی مانند IB، کمبریج وابسته هستند و کویت و بحرین به علت جمیعت مهاجر زیاد که از جمعیت صاحبان اصلی کشور بسیار بیشتر است، مدارس احساس هویت ملی ندارند و لذا مدارس بخش خصوصی بریتانیایی/آمریکایی صاحبان اصلی نظام آموزشی هستند؟ میدانستید که تمام کشورهای مستعمره فرانسه (مثل لبنان تا شمال آفریقا)، همچنان درگیر مدارس فرانسوی هستند و یکی از ماموریت های کشورهایی مثل الجزایر، پس از استقلال جدا شدن از نظام آموزش فرانسه و استقلال آموزشی بوده، که البته این استقلال هم در نهایت با افتادن به دام نهادهای آموزشی جهانی مثل یونسکو، آمریکایی می شوند! می دانید اردن و عمان با ترکیبی از مدارس دولتی عربی و مدارس خصوصی بین المللی اداره می شود؟ بنابراین اینقدر راحت نگوییم که آموزش و پرورش، بزرگترین #بنگاه مصرف کننده پول نفت است! داشتن یک دستگاه تولید محتوایی آموزشی مستقل و مدارس مبتی بر آن، گام بنیادین برای حفظ نیروی انسانی در عصر schooling بوده که ما آن را برداشتیم. بله! اگر اقتصاد ما از خام فروشی دست بردارد، پول نفت را مستقیما خرج حقوق و دستمزد معلم ها و ساختن ساختمان مدارس نخواهیم کرد! اما نسبت به اصل ماجرا باید از جمهوری اسلامی تقدیر کرد که با همین بنیه ضعیف اقتصادی، اما فراموش نکرده است که پولی که دارد را در نهایت خرج تربیت نیروی انسانی با روایتی از ایرانیت و اسلامیت کند که سوژه های مطیع سرمایه داری نباشند، بلکه دارای اراده نقاد و خلاق برای اهداف ایران باشند! 🔻 اما یک نگاهی به نیمه خالی اقتصاد ایران هم بکنیم: اول: بین 15% تا 25% به کالاهای خارجی وابسته است که البته کالاهای مصرفی لوکس و با فناوری بالاست، دوم: داده های آماری گمرکات ایران می گوید که بین 60% تا 70% واردات سالیانه ایران به واردات مواد اولیه با فناوری بالا، ماشین آلات و تجهیزات و قطعات فنی و حتی خود دانش فنی اختصاص می یابد که برای همان 80% کالای نهایی داخلی ضروری است. یعنی اگرچه بین 15% تا 25% کالاهای مصرفی ایرانیان هم کالاهای نهایی خارجی است که شامل لوازم الکترونیکی (مانند موبایل، لپ‌تاپ، و وسایل الکترونیکی). محصولات لوکس (مانند خودروهای خارجی) و برخی از اقلام غذایی و دارویی است، اما همان 80% کالای نهایی داخلی هم وضعیت شکننده ای دارد. این یعنی اقتصاد ما شبیه کارخانه ای است که ماشین آلاتش را از بیرون میخرد تا محصول نهایی داخلی تولید کند! و این همان #وابستگی_وابسته_ساز است که در علوم اجتماعی به آن می پردازنند. حالا برگردیم سر استعاره درخت اقتصاد پست شماره 2️⃣ بر اساس آن تحلیل، سر جمع این اطلاعات به ما می گوید که درخت اقتصاد ایران هرچند سایه گستر است، اما ریشه هایش در خاک فناوری ضعیف است. حالا به یاد بیاورید تاکیدهای مدام رهبر انقلاب بر اقتصاد و #تولید_دانش_بنیان را! حالا سوال این است که چطور دانش بنیان شویم. نقطه آغاز دانش بنیانی کجاست: برای پیدا کردن پاسخ رهبری، کافی است که سراغ اولین سالی که رهبری نامگذاری اقتصادی را شروع کردند بروید، یعنی سال 87؛ ایشان نام سال را چه گذاشتند: #نوآوری_و_شکوفایی! همه طرح های دانش بنیان، از #نوآوری شروع نمی شوند. بخش بزرگی از فعالان اقتصادی، فعالان علمی و حتی مذاکره کنندگان سیاسی کشور، درگیر «واردات دانش و فناوری» هستند. البته اگر بدانیم که معنای دانش و فناوری چقدر پیچیده است، شاید به آنها حق بدهیم، اما اجالتا بدانیم که برای رسیدن به اقتصاد دانش بنیان، حداقل دو ایده عمده وجود دارد. در پست بعد به این موضوع بیشتر خواهم پرداخت. 🆔 @social_theory