📚📚کتاب صوتی رستگاری در تاریکی نویسنده ، جوئل اوستین 📝 قسمت ۲۳

مداحی با آهنگ دایه دایه وقت جنگه در حضور رهبر معظم انقلاب . تفکر و نگاه نافذ ایشان دیدنی است ... به کانال جامع آرامش مانا بپیوندید @sodokomahdii

🌿🌿🌿🌿🌿 بنام خدا 🌿🌿🌿🌿🌿 🌺🌺🌺🌺🌺 استاد عشق 🌺🌺🌺🌺🌺 🌺🌺🌺🌺 🌺🌺🌺🌺 🌺🌺🌺 🌺🌺🌺 🌺🌺 🌺🌺 🌺🌸🌸🌸🌸 ( ۳۲ ) 🌸🌸🌸🌸 🌺 پدرم گفتند: بیر این جعبه را جایی قایم کن، و دیگر آن را اینجا نیاور. من با شما درد دل می کردم. در تمام سالهای عمرم هیچ وقت با جایی مصاحبه نکرده ام، و چیزی از زندگیم را، جایی ننوشته ام. نه، اصلاً لازم نیست. بله، درست فکر نکرده بودم من خوب میدانستم که پدرم از خودستایی خجالت میکشند. به خود گفتم این کمال بی فکری بود که ضبط صوت را آوردم.» برگشتم و و ضبط صوت را در اتاقم گذاشتم خدا میداند چه حال بدی به من دست داده بود. اما واقعاً مسئول بودم که خاطرات پدرم را، طوری جاودان نگهدارم. شاید برای اولین بار در زندگی تصمیم گرفتم یک کار بزرگ را طوری انجام بدهم که برخلاف نظر پدرم باشد برای همین از آن شب به بعد تا ساعت ۲ یا ۲/۳۰ ، و حتی ۳ شب در اتاقم مینشستم و خاطرات پدرم را با مراجعه به حافظه ی خودم، یادداشت میکردم. شایان ذکر است که این کار را بعد از پدرم هر شب به عنوان یک وظیفه میهنی، ادامه میدهم شاید تا به حال به جز این مجموعه حدود ۵۰۰۰ خاطره نوشته باشم که البته هر کدام برای خود، درسی به همراه دارد. برای تمام عمر خوشحالم که خداوند توفیق این تصمیم را به من ارزانی کرد. به راستی زندگی پر فراز و نشیب پدرم مرا به فکر فرو برده بود. خیلی از شبها، خوابم نمی برد. کتاب قصه یی بر می داشتم و می خواندم، بی آن که حواسم باشد، که چه می خوانم، زیرا از فکر کردن به زندگی و گذشته ی عجیب و طاقت فرسای پدرم فارغ نمیشدم کتاب را میبستم چراغ را خاموش میکردم و به رختخواب می رفتم. گاهی اوقات در سکوت شب صداهایی از اتاق ابزار شنیده می شد. آیا فکر می کردم ! ؟ نه اشتباه نمیکردم صدا از همانجا میآمد آهسته از جا بر میخاستم و پاورچین ،پاورچین به طرف اتاق می.رفتم چراغ کارگاه ،پدرم طبق معمول روشن بود. با خودم میگفتم: «چطور پدرم میتوانند، با وجود خستگی، و بعد از سه ساعت درس دادن به من و یک ساعت گفتن خاطرات و بعد از سه ربع ساعت خواندن زبان آلمانی ، تازه بیایند و مشغول کار آزمایشگاهی و پژوهشی بشوند. میخواستم بروم، تو و صدایشان ، بزنم ولی فکر کردم بهتر است .اول از پشت در اتاق ابزار نگاهی به داخل بیفکنم و ببینم چه کار میکنند. یکی از شبها آهسته به پشت در نزدیک شدم، خوشبختانه پدر پشتشان به در بود. راحت ایستادم و به داخل نگاه کردم با کمال تعجب دیدم مشغول سوار کردن یک پمپ تھیگر وکیوم پمپ بودند که به تازگی طراحی آن را تمام کرده بودند. حتی برای سوار کردن این دستگاه سنگین، که دقت زیادی برای این کار لازم بود، مرا صدا نکرده بودند به سرعت داخل رفتم، سلام کردم و گفتم: ببخشید چطور با مریضی و تب در ساعت ۳ بعد از نیمه شب این کار را انجام می دهید؟ آیا بهتر نیست شما بروید بخوابید تا هر طور که میگویید، من این دستگاه را سوار کنم؟ پدرم مکثی کردند و مرا با لبخندی ،دلنشین نگاه کردند. خستگی کاملاً از چشم هایشان مشخص بود تنها عشق به نتیجه رساندن ابتکارشان و حاصل کار را در اختیار صنعت و تحقیقات کشور ،گذاشتن ایشان را تا این ساعت از شب بیدار نگه داشته بود. واقعاً از خودم خجالت کشیدم، ضمن این که تمام وجود ایشان را تحسین میکردم بعد از سکوتی که میان ما برقرار شد، پدرم سرشان را بلند کردند و گفتند: حالا وقت استراحت شماست شما تمام روز را دویده یی، هزار کار انجام داده یی والآن خسته هستی برو بخواب من بعدها خیلی وقت خوابیدن دارم! تعجب و شگفتی من صد برابر شد عجب جوابی ، به من دادند. جوابی بزرگ ... --------------------------------------------------------- کارگاه مفصل و بزرگ آقای دکتر حسابی که پر از ابزار و وسایل بود... کانال جامع آرامش مانا @sodokomahdii