🔴 زیارت امام زمان علیه السلام در روز جمعه 🔵 اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللهِ في اَرْضِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَيْنَ اللهِ في خَلْقِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا نُورَ اللهِ الَّذي يَهْتَدي بِهِ الْمُهْتَدُونَ، وَيُفَرَّجُ بِهِ عَنِ الْمُؤْمِنينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخآئِفُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْوَلِيُّ النّاصِحُ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا سَفينَةَ النَّجاةِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا عَيْنَ الْحَيوةِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ صَلَّي اللهُ عَلَيْكَ وَعَلي آلِ بَيْتِكَ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ عَجَّلَ اللهُ لَكَ ما وَعَدَكَ مِنَ النَّصْرِ وَظُهُورِ الاَْمْرِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يامَوْلايَ، اَنـَا مَوْلاكَ عارِفٌ بِاُوليكَ وَاُخْريكَ، اَتَقَرَّبُ اِلَي اللهِ تَعالي بِكَ وَبِآلِ بَيْتِكَ، وَاَنْتَظِرُ ظُهُورَكَ، وَظُهُورَ الْحَقِّ عَلي يَدَيْكَ، وَاَسْئَلُ اللهَ اَنْ يُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَاَنْ يَجْعَلَني مِنَ الْمُنْتَظِرينَ لَكَ وَالتّابِعينَ وَالنّاصِرينَ لَكَ عَلي اَعْدآئِكَ، وَالْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْكَ في جُمْلَةِ اَوْلِيآئِكَ، يا مَوْلايَ يا صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكَ وَعَلي آلِ بَيْتِكَ، هذا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَهُوَ يَوْمُكَ، الْمُتَوَقَّعُ فيهِ ظُهُورُكَ، َالْفَرَجُ فيهِ لِلْمُؤْمِنينَ عَلي يَدَيْكَ، وَقَتْلُ الْكافِرينَ بِسَيْفِكَ، وَاَنَا يا مَوْلايَ فيهِ ضَيْفُكَ وَجارُكَ، وَاَنْتَ يا مَوْلايَ كَريمٌ مِنْ اَوْلادِ الْكِرامِ، وَمَأْمُورٌ بِالضِّيافَةِ وَالاِْجارَةِ، فَاَضِفْني وَ اَجِرْني، صَلَواتُ اللهِ عَلَيْكَ وَعَلي اَهْلِ بَيْتِكَ الطّاهِرينَ. #امام_زمان

تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى(۱۴) توحيد نظرى و توحيد عملى در اسلام دو توحيد وجود دارد: نظرى و عملى. توحيد نظرى مربوط به عالم شناخت و انديشه است، يعنى خدا را به يگانگى شناختن، و توحيد عملى يعنى خود را در عمل، يگانه و يك جهت و در جهت ذاتِ يگانه ساختن. به عبارت ديگر توحيد نظرى يعنى شناخت يگانه بودن خدا، و توحيد عملى يعنى يگانه شدن انسان. نكته اى كه مى خواهم تذكر دهم اين است كه در سوره حمد آنچه از اول سوره تا اينجا آمده است مربوط به نوع اول يعنى توحيد نظرى است و از اينجا: (ايّاكَ نَعْبُدُ) به بعد بيان توحيد عملى است. اينجاست كه انسان به عظمت بى مانند اين سوره كوچك پى مى برد و نمونه واضحى از اعجاز اين كتاب كريم را در اين سوره كوچك در مى يابد. راستى انسان نمى تواند از شگفت خوددارى نمايد كه چگونه بر زبان مردى امّى و درس نخوانده و در محيط امّيّت و بى سوادى و بى خبرى از علم و فرهنگ، اينچنين سخنانى جارى مى شود كه از نظر عمق و ژرفا بزرگترين حكماى الهى را به فكر فرو مى برد و از نظر عذوبت(گوارائی) و سلاست(روان بودن) در حدى است كه انسان هرگز از تكرار آن سير نمى شود! توضيح مطلب اينكه: جمله ها و كلماتى كه از اول سوره تا مالِكِ يَوْمِ الدِّين گذشت يك سلسله مسائل شناختى درباره خداوند مطرح ساخت: او «اللَّه» است، او «رحمن» است، او «رحيم» است، او «ربّ العالمين» است، او «مالك يوم الدين» است؛ بعلاوه او ذاتى است كه «محمود» على الاطلاق است، همه حمدها و سپاسها به او تعلق دارد. راستى تمام الهيات در اين چند كلمه گنجانيده شده است؛ عمده ترين مسائل الهى در اين چند كلمه طرح شده است. 🌸اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم🌸

تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى(۱۵)  …قرآن نمى خواهد كه ما صرفاً با لقلقه زبان اين كلمات(سوره حمد) را بر زبان آوريم؛ بلكه مى خواهد حقايق اينها را درك نماييم. آن كه در نماز خود، خدا را با اين اوصاف ياد مى كند، در حقيقت در مقام ادعاى شناخت خداوند به اين اسماء و صفات است: شناخت اينكه: او اللَّه است: يعنى ذات كامل و شايسته پرستش كه همه موجودات عالم بالفطره متوجه اويند. به عبارت ديگر شناخت و اقرار و اعتراف به موجودى كه كامل مطلق است؛ نقص، كاستى و نيستى و نياز را در او راهى نيست و به همين دليل همه چيز از او و متوجه او و به سوى اوست. شناخت آنكه او رحمن است: كه جدّاً بايستى -چنانكه بحث كرديم- انسان انديشه اش را بسيار دقيق و لطيف كند تا بتواند خدا را به اين صفت بشناسد؛ يعنى درك كند كه سراسر وجود، مظهر رحمانيت ذات حق است؛ آنچه از او صدور مى يابد جز خير و رحمت نيست؛ هيچ موجودى از آن جهت كه موجود است، از آن جهت كه منتسب به ذات حق است، يعنى از آن جهت كه عينى و واقعى است جز خير و رحمت نيست؛ … شناخت آنكه او رحيم است: بنده اى كه خدا را با اين صفت مى خواند ادعا مى كند كه به اين مرحله از معرفت و شناخت رسيده كه تشخيص مى دهد نه تنها نظام خلق و صدور اشياء مظهر ذات حق است، بلكه نظام بازگشت اشياء به سوى حق نيز نظام خير و رحمت است؛ يعنى موجودات از رحمت آمده و به رحمت باز مى گردند. اين به معنى سبقت و تقدم رحمت بر غضب و نقمت است، و به تعبير ديگر: نقمت و عذاب نيز اگر درست شناخته شود رحمتى است در لباس نقمت. به عبارت ديگر: خداوند متعال داراى صفات جمال و صفات جلال است. صفات جمال از قبيل علم و قدرت و حيات و جود و رحمت، و صفات جلال از قبيل قدّوسيت، جباريت، منتقميت و امثال اينها. خداوند متعال در مرتبه ذات خود داراى دوگانگى نيست كه مثلًا نيمى از ذاتش رحمت و خير و جود و ربوبيت باشد و نيم ديگر قدوسيت و جباريت و انتقام. 🌸اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم🌸

♨️توسل به امام زمان ارواحنا فداه را فراموش نکنید... 🚪می‌گویند: كسی كه درِ خانه‌ای را كوبيد و زياد در زد، بالاخره در را باز می‌كنند. 🎁درِ خانه امام زمان(عجل الله تعالی فرجه ) را بزن. خدامی‌داند كريم است، آقا است، مهربان است. 🖋آیت الله ناصری دولت آبادی (رحمه الله علیه)

تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى(۱۶) ايّاكَ نَعْبُد ريشه لغت «عبادت» در زبان عربى وقتى كه چيزى رام، نرم، مطيع بشود به طورى كه هيچ گونه عصيان و تعدى و مقاومتى نداشته باشد، اين حالت را «تعبد» مى گويند. در قديم راهها و جاده ها اين طور نبود كه مانند امروز به وسيله ماشينهاى راهسازى اول راه را بسازند بعد روى آن راه بروند، بلكه راهها با رفتن ساخته مى شد و لذا در روزهاى اول به طورى بود كه سنگ و خارها مانع رفت و آمد بودند ولى در اثر عبور و مرور كم كم سنگريزه ها خرد و نرم مى شدند و مقاومتى در مقابل عابرين نداشتند، پاى انسانها و حيوانها را آزار نمى دادند بلكه رام و آرام بودند، در حالى كه راهى كه بيراهه بود سنگها زير پا ناآرام و عاصى بودند. اين طريق را، يعنى راهى كه نرم و رام شده بود مى گفتند: طريق مُعَبَّد. انسان عبد و معبّد يعنى كسى كه رام و تسليم و مطيع است و هيچ گونه عصيانى ندارد. اينگونه بودن يعنى رام و مطيع بودن، يك ذره عاصى نبودن، حالتى است كه انسان بايد فقط نسبت به خداوند داشته باشد. عبد خدا بودن يعنى اين حالت را نسبت به ذات حق و فرمانهاى ذات حق داشتن. و اما توحيد در عبد بودن و در عبادت به معنى اين است كه در مقابل هيچ موجود ديگر و هيچ فرمان ديگرى اين حالت را نداشته باشد، بلكه نسبت به غير خدا حالت عصيان و تمرد داشته باشد. پس همواره انسان بايد دو حالت متضاد داشته باشد: تسليم محض خدا، و عصيان محض غير خدا. اين است معنى «ايّاكَ نَعْبُد» خدايا تنها تو را مى پرستيم و غير تو را نمى پرستيم. بايد توجه داشت اطاعت آنهايى كه خداوند دستور اطاعت آنها را داده مثل پدر و مادر، امام و رهبران جامع شرايط، همه در واقع اطاعت خداست، زيرا چون خدا گفته است اطاعت مى كنيم... 🌸اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم🌸

💐روزتان معطر به ذکرصلوات برمحمدوآل محمد (علیهم السلام)💐 🌺💚السلام علیک یابقیة الله (عجل الله تعالی فرجه الشریف) 💚🌺السلام علیک یااباعبدالله الحسین (علیه السلام) 🌺💚السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا(علیه السلام) 💐السلام علیکم یا اهل البیت النبوه جمیعا" ورحمة الله وبرکاته💐

🌿🌺﷽🌿🌺 #حل_مشکلات توصیه های حضرت آیت الله بهجت ✨ #قرآن کوچکی را همیشه همراه داشته باشید. ✨#معوذتین(سوره های ناس و فلق) را بخوانید و تکرار نمایید. ✨#آیت_الکرسی را بخوانید و در منزل نصب نمایید. ✨#چهار_قل را بخوانید و تکرار کنید ، خصوصاً وقت خواب. ✨ در موقع #اذان با صدای نسبتا بلند ، اذان بگویید. ✨ روزی 50 آیه از قرآن کریم با صدای نسبتا بلند بخوانید.  🌸اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم🌸

🌷به شنبه خوش آمدید🌷 🌷شروع هفته تون پر برکت و 🌷معطر به ذکر شریف 🌷صلوات بر حضرت مُحَمَّدٍ ﷺ 🌷و خاندان مطهرش 🌼اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ 🌼وَ آلِ مُحَمَّدٍ 🌼وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

تفسير سوره حمد از: استاد شهيد مرتضی مطهرى(۱۷) شركها و توحيدها: در قرآن مجيد مصاديق گوناگونى براى شرك آمده است كه ما به بعضى از آنها اشاره مى كنيم و ضمناً معنى توحيد عملى قرآن اجمالًا روشن مى گردد. ۱. ارَايْتَ مَنِ اتَّخَذَ الهَهُ هَواهُ آيا ديدى آن كس را كه هواى نفس خودش را معبود خويش قرار داده است.   در اين آيه انسان شهوت پرست، مشرك شمرده شده است. پس، از آنجا كه مى گوييم «ايّاكَ نَعْبُد»ُ و معبوديت غير خدا را نفى مى كنيم، مدعى اين مطلب شده ايم كه: خدايا! ما به فرمان تو هستيم؛ نه به فرمان ميلها و هواها و هوسها و شهوتهاى خودمان. 2. اتَّخَذوا احْبارَهُمْ وَ رُهْبانَهُمْ ارْباباً مِنْ دونِ اللَّهِ در حالى كه يهوديان و مسيحيان را مذمت مى فرمايد مى گويد آنان بدون آنكه مستندى از امر خدا داشته باشند حِبرهاى خودشان (حبر عالِم يهود را گويند) و راهب هاى خودشان را خداى خويش قرار داده اند و پرستش مى كنند. مى دانيم يهوديان و مسيحيان علما و مقدسين خود را به آن شكل كه بت پرستها بتها را عبادت مى كردند عبادت نمى كردند، يعنى آنها را مثلًا سجده نمى كردند بلكه همين قدر بود كه در مقابل آنان «متعبد» بودند، يعنى بدون آنكه از طرف خداوند اجازه داشته باشند مطيع و تسليم آنها بودند و در حقيقت مطيع ميلها و هواهاى نفسانى آنها بودند؛ هرچه آنان به ميل و هواى خود مى گفتند اينها مى پذيرفتند. خداوند در آنجا مى فرمايد اطاعت، از حقوق خاصه پروردگار است و از هركس كه او دستور دهد مى شود اطاعت كرد. حبرها و راهب ها را كه خدا دستور نداده؛ چرا اطاعت مىكنيد؟! پس آنجا كه مى گوييم «ايّاكَ نَعْبُدُ» يعنى: خدايا: هيچ گروهى را به نام روحانى و به نام قدّيس و به نام ديگر عبادت نمى كنيم، كوركورانه اطاعت نمىكنيم؛ هركس را تو فرمان داده اى، اطاعت كنيم، اطاعت مى كنيم و هركس را كه تو فرمان نداده اى اطاعت نمى كنيم. اگر رسول خدا را اطاعت مى كنيم از آن جهت است كه تو صريحاً فرمان او را واجب كرده اى.   اگر ائمه اطهار را به عنوان اولى الامر اطاعت مى كنيم چون تو فرمان داده اى. اگر فرمان مجتهدان جامع الشرايط يعنى علماى متقى عادل آگاه را اطاعت مى كنيم به حكم اين است كه پيغمبر و ائمه اطهار كه فرمانشان را تو واجب الطاعه كرده اى به ما اينچنين دستور داده اند. 🌸اللّهم صَلّ عَلی مُحَمَّد و آلِ مُحَمَّد وَ عَجِّل فَرَجَهُم🌸

انا لله و انا الیه راجعون... تسلیت محضر امام زمان علیه‌السلام...